Acele Vesikalık, Emel Armutçu imzasıyla Hürriyet Pazar'ın Albüm sayfasında yayımlanmış; Armutçu'nun toplam sayısı 100'ü geçen Albüm yazılarının 30'u... O yazılar ki hep, insanın görünenin arkasındaki duyarlılığını yakalamaya çalıştı. Tıpkı ülkeler gibi, toplumlar, aileler gibi, bir binanın da kurumun da "hikâyesi" olabileceğine inandı. Tabii ki insanların hikâyeleri ağırlıktaydı. Anlatılan, politikacı ya da iş adamı, kadını, sanatçı, politikacı, akademisyen, kim olursa olsun, resmi kişisel tarihleri bir kenarda tuttu; çocukluk kırılganlıklarından baba takıntısına, her şeye rağmen varolma savaşından güçlükler karşısındaki yenilgilere kadar her insanın yaşayabileceği gerçek, sıradan, bildik duygulara inmeyi amaçladı. Anlatılan kimi zaman o sırada parlamış bir politikacıydı, kimi zaman bir pop müzik sanatçısı. Bazen, çatışmanın ortasında rehin tutulmakta olan bir devlet adamı, bazen tarihi, el birliğiyle yok edilmeye çalışılan bir eski postane ya da hayatı trajedilerle dolu bir ressam. Başarılı bir yazar, parmakları sihirli bir mikrocerrah, yüz yıllık hüzünlü yolculuğuna devam eden dev bir tablo, vandalizme kurban gitmekte olan bir mezarlık, ödülleri toplayan bir sinema yönetmeni. Kimi zaman da ünlü olmasa da "hikâyesi çarpan" kişiler... Ama hepsinin mutlaka anlatacak bir şeyleri, gidecek bir yerleri vardı. Albüm sayfasına konuk olmalarının nedeni ise o hafta gündeme bir şekilde gelmiş, ışıklarını vurmuş olmalarıydı. Bu arada insanların (binaların, kurumların) hikâyelerini anlatırken -yani deyim yerindeyse onları acele bir vesikalık fotoğrafta, mümkün olduğunca "kendileri gibi" yansıtmaya çalışırken Türkiye'nin belirli dönemlerini, geçirdiği değişimleri de yer yer hatırlatmak durumundaydı yazılar.

---