1994 - 1995 öğretim yılında. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi'ndeki "Atatürk İlkeleri ve inkılap Tarihi" derslerinin bir bölümünü ben üstlenmiştim. Ele aldığımız konuların öğrenci arkadaşlarımın ilgisini çektiğini kavrama ve irdeleme yeteneklerini daha da geliştirdiğini gözlemledim. Bunun ürünleri de sınavlarda toplandı. Geçen öğretim yılı başında şöyle bir ayrım yapmıştım: Kurtuluş (birinci sınıf) ve Kuruluş (ikinci sınıf). Birinci konuyu her iki sınıfta da işleyebildik. Bunlardan. Kurtuluş Üzerine Konferans (Türkiye: 1918-1923) başlıklı kitap doğdu (Der yay. İstanbul 1995). İkinci konuya ise geçemeden yılsonu geliverdi. İşte bu kitap, 1995-1996 öğretim yılında işlemeye başladığımız ikinci konuyu içermektedir: Kuruluş. Bununla kastedilen Türk Devriminin yeni bir devletin kurulmasına getirdiği katkılar ve bunların değerlendirilmesidir. Buna köklü dönüşümler ya da inkılaplar dönemi de diyebiliriz. Herhalde herkes kabul eder ki, bu konunun incelenmesi ve sunulması, bir öncekinden çok daha zordur. Hele hele, çok sınırlı saatlerle çemberlenmişsek. Üstelik konumuz yalnız tarihte kalmış değildi! Günümüze taşan sonuçlarıyla tazeliğini sürdürmektedir. Devrim Tarihi öğretimi üniversitelerde 24.10.1934 tarihli Bakanlar Kurulu kararıyla başlamıştı. Amaç, devrimleri gençliğe aşılamak ve benimsetmekti. İlk hocalar da genellikle siyasal kişilerdi: Mahmut Esat Bozkurt, Yusuf Akçura, Recep Peker gibi. Bugünse, "aşılamak ve benimsetmek" deyimlerinin değil, "anlamak ve tartışmak" ihtiyacının bu derslerin ve üniversite eğitiminin amacına daha uygun düştüğü kabul edilmelidir.

---