Bülent Hoca ile 1993 yılında, misafir öğrenci olarak katıldığım "Türk Kamu Hukukunun ideolojik Otopsisi" adlı doktora dersi vesilesiyle tanıştım. Daha ilk andan itibaren öğrencilerle kurduğu yapıcı ve yüreklendirici ilişkinin büyüsüne kapıldığımı itiraf etmeliyim. Bu akademik ilişki kısa sürede saygı ve sevgi ile örülü içten bir dostluğa dönüştü. Geriye dönüp baktığımda, bir bölümüne benim de tanık olduğum onurlu yaşamının, iç içe geçmiş dört berrak nehri n coşkuyla aktığı ve birleştiği bir engin deniz olduğunu görüyorum. İlki, Türkiye'nin demokratikleşmesi ve insan haklarının yerleşmesi için cesaretle verdiği mücadelesi; ikincisi, ilkeli tavrı ve uğradığı baskı ve haksızlıklar karşısında bir kez bile başını eğmemesi; üçüncüsü, hasta yatağından da sürdürdüğü, her biri kendi alanına çok değerli katkılar yapan, ufuk açan bilimsel çalışmaları; dördüncüsü ise bütün ilişkilerinde ve her koşulda kendiliğinden nezaketi ve zarafeti... Bir insanda buluşması ne zor bir kimya!.. Bülent Tanör gibi Türkiye'nin gerçek aydınları, uğradıkları haksızlıklara, iftiralara, reva görülen kötü davranışlara karşın bir an olsun yurt sevgisini yitirmiyorlar. Kendini Türkiye'nin sahibi zanneden muktedirlerin keyfilikleri ve acımasızlıkları, onları sindiremiyor, teslim alamıyor, tersine, daha demokratik bir ülke için mücadele azimlerini güçlendiriyor. Yüreklerindeki Türkiye sevgisi her defasında perçinleniyor. Ve fakat her zaman olduğu gibi, Türkiye'de özgür düşünmenin ve bunu ifade etmenin ağır bedellerini ödemek durumunda kalıyorlar... Bülent Hoca, son zamanlarında tarifsiz acılar içindeyken bile, amansız hastalığını bir kez olsun öne çıkarmadan, bir yandan bilimsel çalışmalarına devam ediyor, öte yandan maruz kaldığı antidemokratik uygulamalara ve uğradığı haksızlıklara karşı, üstelik nezaketini ve zarafetini elden bırakmadan, mücadele ediyordu. Bazı davalar, ölümünden sonra sonuçlandı. Vefatından sonra bile kazanacak kadar haklıydı... Derslerinde farklı görüşlerin ifade edilmesi saygının bir eseri olarak akademik hiyerarşi ve unvandan çok kişinin kendisine ve bilgisine değer verirdi. Kendisinden düşük akademik unvanlara küçümseyerek baktığına bir kez bile tanık olmadım...

---