Türkiye'de batılı anlamda askeri bandonun varlığı XIX. yüzyıldan daha eskiye gitmediğini biliyoruz. Ancak, bandonun bu ülkede yerleşmesinden çok önce Mehterhane de denilen Mehter takımı vardı. Mehterin zaferden zafere koşan Yeniçeri Ordusu'nun sefer türkülerine eşlik ettiği ve bandonun ilkel biçimini ve belki de temelini oluşturduğu söylenebilir. Büyük 'Türk bestekârı Abdülkadir Meragi'nin (1352-1435) Yıldırım Bayezid devrinde ve 1400 yıllarına yakın bir tarihte Osmanlı ülkelerine gelip bu hükümdar tarafından kabul edildiği; o zamanlar Növbe denilen Mehter'i dinlediği; sonra Osmanlı savaş bandosu için besteler yaptığı bilinmektedir. Bunlardan yalnız biri zamanımıza kadar gelmiş olup "Çeng-i Harbi" adı altında İstanbul Radyosu plak koleksiyonunda saklıdır. Osmanlı bandosu olan mehter takımı, diğer bazı Doğu ülkelerinde olduğu gibi nakkare, zurna, boru, zil, davul ve kösten ibaretti. Padişaha ait mehter takımım, bu iş için özel olarak yetiştirilmiş mehterler çalarlardı. Bunlar saraya mensup dış hizmet erbabındandı. Mehterler uğraştıkları musiki aletlerine göre altı bölüğe ayrılmıştı ve bütün mevcutları XVI. yüzyılda iki yüz kadardı. Padişahlardan başka vezirlerin, Beylerbeyilerinin, Kaptanpaşaların da derece derece mehter takımları vardı. Bir takımda her aletten aynı miktarda bulunur ve bunlar kaç tane ise takım o kadar "kat" addedilirdi. Örneğin, yedi zurna, yedi nakkare, yedi boru, yedi zil ve yedi davuldan ibaret bir takım "yedi kat" diye anılırdı. Mehterhanenin bir adı da "nevbet"ti ve padişahlara özgü nevbet on iki kattı. Mevcut geleneğe göre ilk Osmanlı beyi olan Osman Gazi'ye Selçuk hükümdarı tarafından bağımsızlık belirtisi olarak sancakla beraber davul ve saire gönderilmişti…

---