Cumhuriyet gazetesindeki oldukça kısa süreli ve fazlasıyla alçakgönüllü köşe yazarlığı serüvenimi 1996 Eylülünde noktaladıktan sonra, böyle bir işe bir daha hiç mi hiç girişmemeye karar vermiştim. Yalan değil, zaman zaman, birtakım olaylar karşısında tepem atınca, "Benim de bir köşem olsa, bir güzel söylerdim bu konuda düşüncemi" dediğim oluyordu ya genellikle çok daha rahattım, öncelikle gazeteye yetiştirilecek yazıyı değil, daha anlamlı, daha kapsamlı saydığım çalışmalarımı düşünüyor, güncelin baskısından daha kolay sıyrılıyordum. Hiç kuşkusuz, Alıntılar ilginç bir deneyim olmuştu benim için. Ama artık daha verimli bir çalışma dönemine girmiştim. Bir daha hiç kimse haftalık yazılar yazmaya razı edemezdi beni. Böyle düşünüyordum, düşündüğüme de içtenlikle inanıyordum. Sonra, 1999' da, birkaç yazısını okuduğum, Antalya' da yayımladığı Müdafaa-i Hukuk dergisini de düzensiz bir biçimde izlediğim, ama kendisiyle hiç karşılaşmadığım Prof. Dr. Çetin Yetkin birkaç kez telefonla arayarak yakın bir tarihte yayımlamaya başlayacağı haftalık Gazete Müdafaa-i Hukuk'ta düzenli olarak yazmaya çağırdı beni. Kendisi büyük özverilerle girişiyordu bu işe, benden de haftada bir yazı yazmak gibi küçük bir özveri istiyordu. Epeyce duraladım, ama "Hayır!" diye kesip atamadım bir türlü. Sanırım, aramızda uzun telefon konuşmalarıyla başlayan dostluk kadar, ülkemizin içinde bulunduğu acıklı durum da etkili oluyordu bu kararsızlıkta. Bu ulusun yazgısını ellerinde tutanlar hiçbir zaman böylesine hoyrat olmamışlar, onun zenginliklerini başkalarına aktarmak konusunda hiçbir zaman bu denli ivecen davranmamışlardı. Aydınlarının önemli bir bölümü de kendi yurttaşlarını hiçbir zaman böylesine küçümsememişti. Genel bir çürüme ve duyarsızlık dönemi yaşıyorduk. Sonunda "Evet" dedim ve büyük çoğunluğu güncel olayları ele alan Yansımalar'a başladım...

---