Hava soğuk, ortalık karanlıktı; yağmur ince ince yayıyordu. Büyük bir yolun kenarında, sık dallarıyla göğü kaplayan ihtiyar bir meşenin altında iki çocuk uyumakta idi. Biri, bir yaprak yığını üstüne uzanmış olan üç yaşlarında küçük bir oğlandı; odun ayakları dibinde uzanarak bu ufacık ayakları ısıtıyordu. Öteki oğlan çocuk da altı yaşlarında kadar vardı; küçüğün elbiseleri kaba yündendi, fakat omuzları ile göğsü, altı yaşındaki çocuğun ceketi ile örtülü idi; bu suretle kendisi çıplak kalan büyük çocuk uyurken titremekte idi; çünkü zavallı yavrucağın sırtı da bir gömlekle, ayağında yarısı yıpranmış bir pantolondan başka bir giyeceği kalmamıştı; bunun için uykusunda arasıra titriyor, yüzünde üzüntüler beliriyor ve zayıf yanaklarında henüz tamamıyla kurumamış olan gözyaşları görünüyordu. Bununla beraber derin bir uyku uyumakta idi Bir elinin avucunda küçüğün elini sıkmıştı ve hiç şüphesiz bu eli ısıtarak uyuyakalmıştı. İki çocuk da birbirlerine benziyorlardı, her halde kardeş olmalıydılar; fakat küçüğün dudakları gülümsüyordu ve yanakları tombul tombuldu; belli ki ağabeyisi gibi ne soğuktan ne de açlıktan ıstırap çekiyordu. Bu çocuklar, böylece, gün doğarken hala uyumaktalar iken, yoldan, yanında güzel bir köpekle, bir yolcu geçti. Adam, yürürken, ne önüne ne arkasına bakarak, ıslık çalıyor, köpek de adım adım peşi sıra geliyordu. Nihayet köpek, meşe ağacının altında uyuyan çocuklara yaklaşınca durdu, kulaklarını dikti ve efendisinin yanından ayrılıp, havlamadan ağaca doğru atıldı. Çocuklara baktı, kokladı, ellerini yaladı ve uyuyanları uyandırmadan, sanki efendisini çağırıyormuş gibi hafif sesle inledi…

---