Ne filmlerdi ama... Çocukluğumuzun ham hayallerini beslediler, hayat üzerine yanı başımızda asla bulamayacağımız kadar uzak, garip, şaşırtıcı, kimi zaman egzotik, bazen vahşi, bazen de duyguların yumuşaklığıyla örülmüş sevgi dolu görüntüleri bize sundular.
Ve hangi yaşta olursak olalım, adına beyazperde denen o büyülü alana yansıyan karmaşık, yoğun, çelişkili görüntüler bize hem gerçek hayatın sayısız yüzünü öğretti, hem de onun ötesindeki hayal âlemlerini, ancak en büyük şairlerin veya büyücülerin yaratabileceği farklı iç dünyaları, görülebilecek hemen her şeyi içeren filmler sayesinde bizim bir parçamız haline getirdiler: aynı zamanda bizi oluşturan, kişiliğimizi bir heykeltıraş gibi biçimleyen, esin ufkumuzu sonsuza dek uzatan unutulmaz görsel anılara dönüşerek...
Ve biz has sinema sevdalıları, sinemaya -benim gibi- çok erken yaşta alışıp müdavimi, giderek tutkunu olanlar, o filmlerin çoğunu hep bağrında veya zihninde taşıdı. Ve o filmleri unutmadık.
Sonraları, ilkönce adına Sinematek denen ve bir zamanlar bizde de var olan kurumlar veya yine bir zamanlar, sadece birkaç TV kanalımız olduğu halde yine bu işin has meraklıları tarafından bize sunulan özenli sinema sanatı programları sayesinde, onları yeniden hatırladık ya da keşfettik...

---