Her kafadan bir ses çıkıyordu: "Kediye peynir tulumu inanılır mı? Olacağı budur işte." "Parmak kadar masum be... Utanır yahu insan," "Gözü kızmış oğlanın... karı kız dinliyor mu sana?" "Bağırsaydı o da, niye imdat çağırmamış?" "Nereye bağırıyorsun. Silahı dayamış göğsüne. Ses edersen yok bil kendini demiş." "Vay namussuz." "Peki şimdi ne olacak?" Millet Partisine yazıldı yazılalı büsbütün ukalalaşan kahveci: "Ne mi olacak?" dedi. "Kaynayıp gidecek tabii... Neler kaynamamış buna gelene kadar... " "Hiç de kaynamaz" diye atıldım. "Adalet var bunun burasında. Fakir diye, kimsesiz diye sahipsiz değil ya bu. Mazbata tanzim edilir. Hukuku am me davası açılır." "Neyi isbat ediyorsun beyim. Ben yapmadım dese, ne malum başkasının becermediği dese..." Balıkçı da kahveciden yana idi: "Bir kerem ifadesini alamaz pulis" dedi. "Mebus evladı olduğuna teşrifatı masuniyesi vardır onun." Buraya kadar tespihini çekerek bizi sakin sakin dinlemiş görünen Dilaver Bey artık dayanamadı. İri ve kıllı yumruğunu masaya indirerek: "Görüyorum, işin alayındasınız hepiniz" diye kükredi. "ötede bir kız mahvolmuş, sokakta kalmış, kimin kaydında." Sonra yerinden kalkıp yanıma geldi: "Nefesini boşuna tüketirsin. -beyoğlum" dedi. "Bu 'ödleklerle bir iş yapılmaz. Bu iş için erkek olacaksın, erkek. Zor gördün mü tavsamayacaksın. Nerde bunlarda o yürek? Ne yapmak lazım geldiğini ben tek başıma göstereceğim bunlara' Ve bütün kahve halkına adeta bakışıyla tükürerek kapıyı çarpıp çıktı.

---