…Küresel kapitalizmle bütünleştiği 1980 sonrasında sanayileşmesini ağırlıklı olarak düşük ücret, rekabetçi döviz kuru ve etkililiği tartışmalı teşviklere dayandıran Türkiye, 1990 yılında yüzde 22,7 olan imalat sanayinin ulusal gelir içindeki payı 2011 yılında yüzde 18'e (2012'de yüzde 15'e) kadar gerilemiştir. 1990'lardan bu yana kalkınmanın/büyümenin finansmanını spekülatif sermayeye bağımlı hale getiren dış finansmana dayalı bir model ile sürdürmektedir. 2000'lerde kısa vadeli spekülatif finansal yatırımın çekim alanına giren ülkelerde olduğu gibi Türkiye'de finans ve hizmet sektörleri sanayi üretiminin önüne geçmiştir. Bu dönemde "şirketlerin büyümelerine olanak sağlamak' ve "iş ortamını geliştirmek' hedeflerinin ötesine geçemeyen, sosyal politikalarla bağını koparmış ve iş dünyası odaklı, genel sanayi politikası yaklaşımını benimsemiştir. Finansman ve teknoloji açığı nedeniyle aynı kulvardaki ülkelerle rekabet edemeyen, dolayısıyla verimlilik ve katma değer artışı sağlayamayan pek çok ülke gibi, Türkiye çareyi emek maliyetlerini düşüren, istihdam artışlarını baskılayan politikalarla en ucuza üretebildiği düşük katma değerli ürünlerde ihracata yönelmekte bulmuştur…

---