Genç Türk Bankacılığını diğer ekonomik kurumlardan ayıran önemli bir özellik var; kamuoyuna kapalı olma, ezoterik olma özelliği. Daha 20 yıl öncesine kadar en gelişmiş batı ülkelerinde bile bankacılığın kendi içine kapalı olmasının olağan sayıldığı düşünülürse, bu durumun şaşırtıcı olmadığı anlaşılır. Ayrıca, para kavramının bir taraftan soyut, bir taraftan da adeta bir tür esrar halkasıyla çevrili oluşu, yüzyıllardır dünya kamuoyunun bankacılık hakkındaki bilgilerini yüzeysel düzeyde oluşturuyor, bankacılık hakkındaki bilgiler elle tutulur, somut olmaktan ziyade sübjektif ve genelleştirme özelliğindeki yakıştırmalar ve kanaatlerden ibaret kalıyordu. Bizde de durum farklı olamazdı.
Önemli ve güncelliğini sürekli koruyan bir konunun az bilinmesi, o konu hakkında, hele parayla ilgiliyse, merakları kamçılar, eksik gözlemlere dayanan ön yargıların yerleşmesine yol açar.' Böylece bakarsınız ülkemizde bir yıl "bankaların aşırı karları", hemen ertesi yıl "bankaların batık durumları" gibi çelişkili söylentiler kamuoyunu ve hatta siyasal çevreleri meşgul eder durur. Lehte veya aleyhteki bu tür değerlendirmeler önce tek tek bankaların kendileri, sonra finans sistemimizin bütünü, nihayet ekonomi politikamız bakımından son derece yanıltıcı ve tehlikelidir. Ayrıca, kamuoyunun yanılgıları çoğu kez bankaların yönetimlerini etkilemekte, bankalar isteyerek veya istemeyerek yansıttıkları yanlış görüntülerin sonuçlarının sıkıntılarını yine kendileri göğüslemek zorunda kalmaktadırlar. İşler gerçekten iyi gidiyorsa mesele yoktur, ancak, eğer bir finans kurumunda sıkıntılar olmuşsa bunlar ertelenmiş ve ağırlaşmış olarak bir gün mutlaka, tekrar karşımıza gelmekte ve çözüm istemektedirler.
