Yeni bir binyıla adım attığımız bu dönemde, Batı dünyasının laiklik kavramı ile ilgili derin bir tartışmanın içinde olduğunu görüyoruz. Din ve devlet arasındaki ilişkiyi irdeleyen genel tartışma ortamı içerisinde iki ülke, Fransa ve Türkiye, diğerlerinden farklılık göstermekte. Bunun sebebi, bu iki ülkenin laikliği anayasal bir ilke yapmış olmalarının yanı sıra, özellikle de bu ilkeyi rejimlerinin temel direklerinden biri haline getirmiş olmalarıdır. Böyle-ce, bu iki ülkede aydınların, siyasetçilerin ve kamuoyunun aklını meşgul eden sorular sık sık dile getirilmekte, birbirleriyle örtüşmekte ve kimi zaman da yanıt bulabilmektedir.
Fransa’da devlet ve kiliselerin birbirlerinden ayrılmasının 100. yıldönümünde (2005), temel olarak Fransız kamuoyunun ve devletin, Müslümanlık gerçeği karşısında sergiledikleri kaygıdan dolayı bu sorular artık kamusal alana yönelmiş ve doğal olarak ülkede varlık gösteren diğer dinlere de sıçramıştır.
Laiklik tartışmaları Türkiye’de de oldukça önem kazanmıştır. Şüphesiz bu tartışmalar Cumhuriyet’in kuruluşundan itibaren, özellikle de 1960’lı yıllarda siyasî İslâm’ın ortaya çıkmasından beri her zaman süregelmiştir. Ancak bu satırların yazıldığı sırada, 2002’den beri, siyasî İslâm kökenli bir hareket ilk kez, meşru bir şekilde, tek başına iktidarı elinde tutmakta ve kullanmaktadır. Aynı şekilde, laiklik ve laikliğin giderek yıpratılması tartışmaları, Türk aydınlarını da harekete geçirmiştir... 

---