TÜRK şecaatinin; Türk azim ve iradesinin; Türk Ulusal inanç ve ülküsünün; Türk savaş Felsefesinin birer abidesi olan meydan muharebelerini ve bu meydan muharebelerini yapan ordularımızı ve onun yenilmez Başbuğlarını daima hafızamızda tutalım, çünkü en ümitsiz günlerimiz de bize en kuvvetli tutunacak nokta ancak onlar olabilir. Tarihe gelecek nesillerin nefretle anacakları insanlar olarak geçmekten korkmalı ve çok sakınılmalıdır. Bilakis, fertçe ve Milletçe en yüksek işler görmüş şahsiyetler olarak tarihte ün almayı ve çocuklarımızı da bu ideal ile yetiştirmeyi en yüce bir vazife ve gaye bilelim. Çünkü ideali olan bir fert veya bir toplumun, varlığı ve sağlığı da yüksek olur. İdeali olmayan bir fert veya bir toplumun ise, hiç bir şeyi olmaz. Olsa da öylesine olur, Bizim idealimiz, yenilmez bir kavga silahı olan (Türkçülük ve Milliyetçilik) idealidir. Yoksa şu veya bu sınıfın (Bu sınıf hangi sınıf olursa olsun) çıkarlarını güden bir vasıta değildir. Bizim Türkçü ve Milliyetçi olan mefkûremiz, herkes iyi bilmelidir ki, bütün Türklüğün Yüceliğini, Sağlık ve mutluluğunu hedef tutan mefkûredir. Bizim Ulusal inancımız, (Madde) ye olan bir inanç değil, önce yerlerin ve göklerin ve bütün âlemin mutlak hâkimi olan Tanrıya, sonra da kendimize (Türklüğe) olan inançtır… Başka bir ifade ile; Ulusal inancımız, Kâinattaki yerimizin ve tarihteki rolümüzün bir "uydu" luk yeri değil, bilakis, (hükmetme) yeri olduğuna inançtır. Milliyetçilik hissi, hakikatte 19. yüz yılda birden bire parlayıvermiş, Milletlerin dehasından birden bire püskürüvermiş birşey değildir. Bu duygu binlerce yıllar önce de milletlerin şuur altlarında vardı. Fakat şuur üstüne henüz çıkmamıştı...

---