Özelliklerini güzelliklerini koruyarak, yıpranmadan süren dostluklar, ömürlerimizi boylayan dostluklar ne güzel. Kişilerin, paylaştıkları evrelerin, çevrelerin etkisinde oluşan dostlukları derinlerde tohumlanıyor. Ahmet Hamdi-Hasan-Ali dostluğunu temellendiren etken, tam oluşum, yetişim yıllarında karşılaşmış olmaları. Üstelik bu yıllar ülkenin olmak olmamak ikilemini yaşadığı yıllar. On altısında askere alınan, mütarekenin acılarını yaşayan, yokluklarla kıvranmalarına karşın taraf seçme sorumluluğu omuzlarına yüklenen bir gençlik. Kulluktan sıyrılıp birey olma bilincini bileyen gençlerin kavi dostluklar yaratacakları kuşkusuzdu. Ahmet Hamdi'nin "herkesten ve her mahkemeden evvel dostlarımıza karşı sorumluyuz' demesi boşuna mı? Babam askerliği ve Darülfünun öğrenciliği döneminde yazdığı şiirleri bir defterde toplamış. Sonra dostlarına, hocalarına bu defteri verip ne düşündüklerini yazmalarını istemiş (Yücel'in herkesin düşüncesine başvurma ve onları buluşturma özelliğinin ilk belirtisi olmalı). Defterin başına düşündüklerini yazanlardan biri de Ahmet Hamdi. 24 Kanunusani 1336 (1920). Ahmet Hamdi 19, Hasan-Ali 23 yaşlarında. Elinizdeki kitapta Tanpınar'ın Yücel'e yazdığı mektuplardan hemen sonra bu yazı geliyor. Sırada Tanpınar'ın, Yücel'in ardından kaleme aldığı iki yazıyla Yücel'in önemli bölümünü Tanpınar'a ayırdığı "Gabriel'in Bursası" makalesi var. Bunları, 1958 yılının sonlarında İstanbul'a çöken, dağılmak bilmeyen, kenti felce uğratan sise Yücel'in ve Tanpınar'ın, kişilik özellikleriyle ayrı ayrı bakışlarını içeren yazıları izliyor. "Sisler Karşısında", Hasan-Ali Yücel (8.12.1958), "Lodos'a, Sise ve Lüfere Dair" A.H. Tanpınar (27.12.1958) Kitap Tanpınar'ın ardından yazılan yazılardan bir seçkiyle bitiyor.

---