Çeşitli alanlarda değerli insanlar yetiştirmiş geniş bir sülalenin üyesi ve eski bir diplomat çocuğu olan Büyükelçi Taha Carım, Birinci Dünya Savaşı'nın başladığı 1914 yılında İsviçre'nin Cenevre şehrinde doğdu. İstanbul'da Galatasaray Lisesi'ni 1936'da bitirdikten sonra öğrenimine Fransa'da devam etti. Toulouse Üniversitesi Hukuk Fakültesi'nden mezun oldu. 1941 yılında Dışişleri Bakanlığına girdi. 27 yaşında girdiği bu teşkilatta, vefatına kadar 36 yıl aralıksız görev yaptı. 1941 yılında meslek hayatına Genel Sekreterlik Özel Kaleminde başlayan Taha Carım, 1942 yılında aday meslek memuru olarak Ticaret Dairesine nakledildi. Orada 3. Kâtipliğe yükseldi. Merkezde iki yıllık hizmetini tamamladıktan sonra 1943 yılında Paris Büyükelçiliği 3. Kâtipliğine atandı. O tarihte İkinci Dünya Savaşı devam ediyordu ve Paris Alman işgali altındaydı. Fransız Hükümeti Vichy'ye taşındığı için Büyükelçiliğimiz de Vichy'ye gitmişti. Taha Carım orada üç yıl kadar görev yaptı ve 2. Kâtipliğe yükseltildi. 1945'te Atina Büyükelçiliğinde göreve başladı. 1948'de Ortaelçilik Başkâtipliğine yükseldi. 1952'de İskenderiye Başkonsolosu olarak görev yaptı. 1952 yılında Türkiye NATO'ya girince Taha Carım'da Paris'teki NATO Daimi Delegasyonuna atandı ve orada üç yıl çalıştı. Daha sonra kısa bir süre Merkez'de kaldıktan sonra sırasıyla, Karakas (1957-1960), Karaçi (1960-1961), Ottawa (1961-1965), Beyrut (1965-1967) ve Tahran (1967-1969) Büyükelçiliklerine atandı. 1969'da Merkez'e tayin olduktan sonra, 1973 yılında Vatikan Büyükelçiliğine atandı. Vatikan Büyükelçiliği onun artık son görevi idi. İki yıl sonra emekli olacaktı. Fakat kaderi başka şekilde çizilmişti. Ermeni teröristler, 9 Haziran 1977 Perşembe günü otomobilden inip evinin bahçesine girerken pusu kurup kalleşçe arkasından kurşunladılar. Böylelikle Taha Carım'la birlikte son iki yıl içinde suikast kurbanı olan üç Türk Büyükelçisi de (Daniş Tunalıgil, İsmail Erez) ne yazık ki Galatasaray Lisesi mezunu idi.

Bibliyografya

Milletlerarası Önemli Ekonomik Kuruluşlar ve Bazı Ekonomik Sorunlar (1973), Şehit Diplomatlar 1973-1994 (Bilal N. Şimşir - 2000)