Osmanlı devletinin iaşesine ait araştırmaların sayısı oldukça fazladır. Bu çalışmalar, genel olarak iaşe temini, dağıtımı ve diğer uygulamaları konu edinir. Osmanlı'da ekmekçilik ve fırıncılığa dair ayrıntılı bir çalışma ise henüz yapılmış değildir. Bu çalışmanın amacı, bu alandaki boşluğu dolduracak ve diğer araştırmacılara ilham verecek küçük bir katkı yapabilmektir. Başkent olması nedeniyle İstanbul, neredeyse Osmanlı devletiyle özdeş bir durum arz eder. Dolayısıyla İstanbul fırınlarının, çalışmanın ana iskeletini oluşturması kaçınılmaz olmuştur. Araştırma dönemi olarak seçilen XVII yüzyıl, imparatorluğun gücünü yitirmeye başladığı dönemdir; buna rağmen bu dönemde, toplumun beslenme ihtiyaçlarının karşılanması meselesi her zamanki önemini korumuştur. Beslenmenin en önemli aracı durumundaki ekmek ve unlu mamul imalatı yapan fırınlar çalışmanın temelini oluşturmuştur. Çalışma esnasında, kaynak arayışları, daha çok arşivler üzerinde yoğunlaştı. Başbakanlık Osmanlı Arşivindeki narh defterleri ve konuyla ilgili diğer belgeler, İstanbul Müftülüğü Arşivinde yer alan çeşitli siciller ve İstanbul Belediye Kütüphanesindeki Muallim Cevdet yazmaları, araştırma esnasında yararlanılan en önemli kaynaklardı. Bunun yanında, dönemin seyyahlarının gözlemlerine dayanan seyahatnameler ve tarihçilerin vekayinameleri, yerli ve yabancı kaynaklar araştırmanın vazgeçilmez materyalleriydi. Bu çalışmada, Halil İnalcık Hocanın, Osmanlı Devleti'nde miri arazinin, hububat ekimi yapılan arazi olduğu, devletin, tohumun tarlaya atılmasından hasadına, buğdayın harmandan öğütülmek için değirmenlere ve satılmak için pazarlara, pişirilmek için fırınlara ve fırınlardan da ekmek olarak üretilip halkın sofrasına ulaştırılmasına kadar her safhasını…

---