Her devletin tarihinde olduğu gibi. Osmanlı Devleti’nin tarihinde de on binlerce suçlu veya masum insan, cellât pençesinde can vermiştir. Kimi işlediği cinayetin veya devlete ihanetinin cezasını feci şekilde görmüş; kimi bir entrikanın. bir iftiranın, bir kinin kurbanı olmuş, kimi de kurunun yanı sıra yanmıştır. Kimi bir kement, kimi satır ile bir anda yok edilmiş, kimi işkenceler altında inim inim inleterek öldürülmüştür.
Günümüz penceresinden bakınca dehşete düştüğümüz işkence ve ölüm biçimleri âdeta kanımızı dondurup, soluğumuzu kesmektedir.
Aslında sadece OsmanlI'da değil, çağdaş İslâm ve dünya devletlerinde işkence ve ölümlerin çeşit ve katlarını görüyoruz.
Geçmiş zamanların bir bakıma ölüm makinesi olan cellâtlar, kendilerine verilen emirleri kimi zaman hafif, kimi zaman da acımasızca yerine getirmişlerdir. Onlar bir bakıma emir kulu ise de, yine de kendilerine verilen cellât adından bile ürkülüp. kendilerinden nefret duyulan ve mezarlarıyla da dışlanmış kimselerdir.
Bir yerde meslek olarak kabul edilmeyen ve nefretle anılan cellâtlık, o devir ve zaman içinde istenmese de bir iş kolu haline geldiğini de söyleyebiliriz...

---