| Yazar | : | A. Faik Bercavi |
| Yayın Tarihi | : | 1992 |
| Dil | : | Türkçe |
| Sayfa Sayısı | : | 135 |
| Ölçü | : | 13 x 19,5 cm |
| Yayınevi | : | Cem Yayınevi |
| Bahsi Geçen | : | Nazım Hikmet Ran |
Kerem Topuz bir gün elinde bir dosya ile geldi, "Bunu Faik Bercavi yolladı," dedi," Nazım'ın hapishane anılarını anlatıyor."
Yazıları bir çırpıda okudum. Faik Bercavi'yi hiç görmemiştim. 1946'da "İslam'da Sosyalizm"i okumuştum, hem de altını çize çize, hepsi o kadar. Bercavi ilgimi çekmiş olan bir kişiydi, ama 1946'dan sonra hiç adını duymadım.
İlk ve son kitabını okuduktan tam 45 yıl sonra Faik Bercavi ile Paris 'te tanıştık.
Bercavi Paris dışında Sceaux adlı semtte, ufacık bir evde oturuyor. Duvarlar Bercavi'nin yaptığı tablolarla kaplı, Arap harfleriyle yazılı örtüler, perdeler... Türkçe, Fransızca, Arapça kitaplar... Kitaplığın bir köşesinde Nazım Hikmet'in yaptığı bir Bercavi portresi yer alıyor.
Bereavi'nin atölyesi eski ve yeni resimlerle dolu. Bercavi yeni bir sergi hazırlıyor. Her yer resim kokuyor.
Bercavi'yi nasıl tanımlamalı, bilmem. Hani bazı filmlerde aktörler bir kişinin önce gençliğini, sonra da yaşlılığını oynarlar. Yüzlerinde kırışıklıklar yoktur ama beyaz sakal takarlar. Gözleri ve bakışları gençtir. Bercavi böyle bir role çıkmış gibi görünüyor. Biraz güç yürüyor: Bundan 15 yıl önce Bulgaristan'da geçirdiği bir araba kazası biraz belini bükmüş. Gerektiği zaman kol değnekleriyle dolaşıyor. Tansiyon sorunları da var. Ama kendisi söylemese nereden bileceksiniz bunları!
Hemen konuya girdik. Ortak dostlarımızdan, onun yakından, benim uzaklardan tanıdığım kişilerden söz açıldı. Geçmişin otuz, kırk yıllık duvarlarını aşmak kolay olmuyordu. Onun yakın dostlarından birçoğu çoktan bu dünyadan göç etmişti…
