Güzelliğin, üslubun, usturubun, yol yordam bilmenin kıymetinin ve bunun önem verilmesi gereken bir şey olduğunu savunanların giderek azaldığı; yerine aceleciliğin, ucuzluğun, yavanlığın ve bayağılığın, bunun zamanı yakalamayla alakası olduğunu savunanların koyulduğu çağımızda toplumsal hayatın vazgeçilmez mekanlarından olan meyhaneleri eski tanıklarından okurken aradaki zamanın on yıllar değil de sanki yüzyıllar olduğunu düşünmemek neredeyse imkansız. Çağ ilerlerken kazanç tablomuza bir yığın artı koymayı başardığımızı iddia etmek sanırım biraz budalaca olur. İnceliklerin yok olması bile başlıbaşına kazandığımız bir sürü başarıdan daha ağır basar terazide. Burada anlatılan meyhaneler bambaşka bir zamandan hatta zamamn dışında bir yerlerden çıkıp gelmiş gibidir. Meyhanelerin içmekanlanndan tutun da çalışanların titizliğine kadar her ayrıntı bize işin usulüne uygun nasıl yapılacağım ve böyle olunca nasıl güzelleşeceğini gösterir gibidir. Bu sunuş yazısında araya mümkün olduğunca az girerek işi erbabına teslim etmek gerekliliği baş gösterdiği için o okyanus büyüklüğündeki İstanbul Ansiklopedisi’nin sayfalan arasında bir gezintiye çıkacağız. Orada ateş oğlanlarından bekâr odalarına, barbalardan gedikli meyhanelere kadar geniş bir düzlemde meyhanenin dekorundan çalışanların kim olduğuna, müşterilerin çeşitliliğinden neler yenilip içildiğine kadar bitmek bilmeyen ayrıntılar eşliğinde boğulmamaya uğraş vereceğiz.

---