Bu kitap, Milliyet'in "Kültür/Sanat" sayfasında yazdığım "Köşe" yazılarımdan, benimle yapılmış iki gazete röportajından ve iki uzun metinden oluşuyor. Kitaba aldığım zaman, dizinsel "Köşe yazıları"nın en erkeni 18 Kasım 1989, en sonuncusu ise 29 Aralık 1994 tarihini taşıyor. Böylece okur hangi sorunlara hangi tarihte değindiğini, he zaman aynı konuya döndüğümü görebilecek. Bu yazıların kuramsal bir bağlamı var: Piyasa ekonomisinin medya aracılığıyla kışkırttığı tüketim ideolojisini ve kitlelere içselleştirilen bu ideolojinin yine medya aracılığıyla bir yaşam felsefesi haline getirilişinin sonuçlarını anlamaya çalışıyorum. Medyatik Hedonizm kavramı altında irdelediğim bu sifte olgunun, bir çözülme/yapılanma sürecinde olduğunu düşündüğüm Türkiye'nin kültürel ve siyasal yaşamında yarattığı olumsuz olguları tartışmayı öngörüyorum. Burada bir ayraç gerekli: Hedonizmi geleneksel felsefi bağlam içinde kullanmıyorum. Aristippos'un hedonizm öğretisi, "en üstün iyiliğin" ·haz olduğunu öne sürer. Yaşamın ereği budur. Ama Aristippos da öğretmeni Sokrates gibi, hazzın kökenine törelliği ve bilgeliği koyar. Sokrates törel memnuniyete (endaimonia) ancak gündelik hazların aşılmasıyla ulaşılabileceğini öne sürer. Medyatik hedonizm ise, bizi gündelik olana bağımlı kılar. Acıdan kurtulmanın, acıdan özgürleşmenin yollarını göstermez, törelliği öngörmez. Piyasaya eklemlenmiştir bu tür hedonizm. Kitabın bir siyasal/ideolojik bağlamı da var: Türkiye Sağının İslamcı ve Milliyetçi kollarının 12 Eylül darbesinin ardından gösterdiği kuramsal düşünsel ve kılgısal (pratik) hayatiyet karşısında, Türkiye Solunun da aynı hayatiyeti göstermesinin şart olduğunu öne sürüyor; değişen ve gelişen dünya koşullarının zorladığı sorunları ve kavramları yeniden yapılandırma ve yeni bir kuramsal söylem oluşturma sürecinin hızlandırılması gerektiğini düşünüyorum. Solun defin töreninin yapıldığı kanısı, gelecek güı1.ıerde sınanması gereken bir sanıdır...

---