Koca bir aslanağzının içinden iki itfaiye hortumu kalınlığındaki sıcak su gürül gürül akıyor ve kar beyazı omuzda giderek kırmızıya dönüşen pembe bir iz bırakıyordu. Su ile tenin kucaklaştığını ve en önemlisi birbirlerine nasıl hasretle sarıldıklarını gördüğümde, yüreğim çocukluğuma isyanlar büyütüyordu.
Güm... Güm... Güm...
Neyse ki yüreğimin gümbürtüsünü benden başka duyan yoktu. Göbek taşına uzanmış kadınlar neredeyse buhar olup uçacaklardı. Kuma başındakiler sıcakla soğuğu ılıştırıp sabunlanıyorlardı. Kimi peştamallıydı, kimi de çırılçıplaktı. Varla yok arasındaki o sıcak dünyayı son gördüğümden bu yana uzun yıllar geçmiş be!
Hamamdan ak pak olup çıkarken keseci Naciye’nin Pervin Hanıma benim için söylediği son lafı hatırlıyorum:
“Bir daha ki sefere babasını da getir.”
Başta Pervin Teyze olmak üzere, komşularla yapılan hamam sefalarından kulağımda çınlayan son feryat budur. Bundan sonrası, “Her yer karanlık.” Böylece artık erkek sayılıp kadınlar hamamından bir güzel şutlandık...

---