Osmanlı tarihinin temel kaynaklarından olan kronik, vekayi'nâme, seyahatnâme vs. gibi eserlerin Osmanlı tarihi yazımındaki öneminden bahsetmek zaid olacaktır. Bu kaynakların içerisinde, oluşturulma amacı ve metodu bakımından rûznâmeler ayrı bir tür olarak kendini göstermektedir. Bir çeşit günlük mahiyetini taşıyan bu eserler, tarihî kaynak olma niteliği bakımından araştırmacılar için ayrı bir öneme sahiptirler. Rûznâmeler, hadiselerin verilmesinde çoğunlukla müellifinin bakış açısı ve yorumlarının bolca yer aldığı kronikler ile, sadece yönetimin emir ve talimatlarını içeren devlet belgeleri arasında bir yer işgal etmektedir. Bu tür eserler, genellikle yorumdan uzak olduklarından nisbeten siyasî kaygı ve yönlendirilmelerin de dışındadırlar. Hadiseleri daha derinlemesine anlatan kronik ve vekayi'namelere göre oldukça kısa yazım tarzına sahiptirler. Bu kısalık ise daha fazla sayıda hadiseye yer verilmesine imkân sağlamakta ve eserin muhteviyatım oldukça zenginleştirmektedir. Padişahların sır kâtibi tarafından tutulan rûznâmeler, padişah merkezli hadiselerin kaydı üzerinde yoğunlaşırken, saray dışmda yazılmış rûznâmeler de doğum, ölüm, devlet ricalinin tayin, azil ve sürgünü gibi biyografik gelişmelerden, sosyal hayat, devlet teşkilatı ve müesseseler, resmî kutlamalar, tabii âfetlere kadar birçok konuda geniş malzeme sunarlar...

---