1989'un sonunda doktora tezimin konusunu belirleme zamanı geldiğinde şehirleşme olgusunun Fransa dışındaki görünümünü çalışmaya karar verdim. Aklıma iki seçenek geldi: ya Mexico City ya da Ankara. Mexico City'nin akademik rekabetin yoğun yaşandığı bir alan olduğunu gördüğüm için, tercihimi Fransızca literatürde çok fazla değinilmeyen "Ankara'nın başkent olma hikâyesi'nden yana kullandım. O dönemde Fransa sosyal bilimler alanında çağdaş Türkiye kentleri hakkında çalışanların sayısı çok azdı. Fakat bu küçük cemaat içinde, saygın Osmanlı tarihi uzmanları, dilbilimciler, makro-iktisatçılar, siyaset bilimciler, mimarlar, kırsal alana odaklanan antropologlar,' etno-müzikologlar ve İslam bilimcileri vardı. Başlangıç aşamasında, rahmetli Stefanos Yerasimos ve Reims Üniversitesi'ndeki "Türkolog coğrafyacı" Marcel Bazin yardımlarını benden esirgemediler. 1950'lerde yazdığı doktora tezinde Burdur-Antalya bölgesini çalışmış olan Paris-IV Üniversitesi'nden doğubilim uzmanı Xavier de Planhol da araştırmam sırasında bana yol gösterenlerden biri oldu. Ankara ve Kurtuluş Savaşı'na ilişkin kaynak taramasını tamamladıktan sonra, 29 Aralık 1989'da Ankara'ya gittim; Ulus'a yerleşip kışın ve kömür isinin hâkimiyeti altındaki Ankara'yı keşfetmeye çalıştım. 1989-1994 arasında, INALCO-Doğu Dilleri Enstitüsü'ndeki Türkçe derslerim ve Toulouse Üniversitesi'ndeki asistanlık görevim arasında mekik dokuyarak 1919-1950 döneminin Ankara'sıyla adım adım tanıştım. 1990 sonunda ODTÜ, Ankara Üniversitesi Dil Tarih Coğrafya Fakültesi, Milli Kütüphane, TÖMER ve tanımadığım Ankara sokakları arasında gidip gelerek gecenin erken çöktüğü bu şehirde üç buçuk ay yaşadım. Kendime her akşam gazete okuma ve bir saat boyunca TRT radyo programlarını dinleme kuralı koymuştum. Ocak 1994'te tezimi savunduktan sonra, Cumhuriyet projesinin vücut bulduğu şehirle birlikte İstanbul'u da izlemeye başladım. 1994'ün Eylül ayında Toulouse Üniversitesi'nde doçentlik unvanı aldım. O dönemde, Toulouse'taki Türkiyelilerden dinlediğim İstanbul'la giderek yakınlaştım.

---