Bej otomobilimizin penceresinden bize bakıyor, kızına ve bana... Rüzgâr, soğuk, dalgalar, "Sevmek Zamanı"... Bir film gibi her şey, bütün yaşananlar... O vakit anlamıyorum, neden öyle bakıyor? Gülüyor sanıyorum, gülüyor. Kimsenin gözleri öyle gülmedi bana. Bu damlalar da neyin nesi? Rüzgârdan mı, kıyılara vuran dalgalardan mı? Damlalarda tuz da var... Dünyanın en tatlı tuzu... Dudaklarına kadar akar usul usul, o bildiğimiz tatla, ayrılığın tadıyla... İstanbul'da bir denizin yaşadığını unutuyorum bazen... Mavi yeşil menevişler var ela gözlerinde... Çok İstanbul bakıyor. "Bir okur hayatı yaşamak... Bir yazar hayatı yaşamak... Bu arzunun gerçekleşeceğinin bir işareti, ilk işareti bu kitap... Öyle bakmak, öyle görmek istiyorum. Bir İstanbul kitabı yazmak üzere masa başında sabahlayarak geçti son geceler... Belki de hep olduğu gibi, ben, öncelikle İstanbul'u yaşadım, bu arada bazı işlere de yaramaya çalıştım. Bu kitap, daha önce yayımlanmış yazıların bir araya getirildiği bir derleme kitap değil. Kitap olarak yazılmış bir kitap... Taze ve sıcak... . Bu bakımdan benim için, ilk ve değerli..."

---