Bizi yaratan, yaşatan, rızkımızı veren, her an koruyup kollayan Allah, insanlığı küfür bataklığından çıkarmak için zaman zaman insanlar arasından seçtiği birini elçi olarak görevlendirmiştir. Bu elçiler, Yaratan ile muhatap olmuş, insanlığı aydınlatacak, onları küfür ve diğer bütün kötülüklerden koruyacak olan emir ve yasakları insanlara iletmişlerdir. İşte, bu seçilmiş insanların en sonuncusu ve Allah'ın en çok sevdiği elçisi Hz. Muhammed'dir (c.a.s.m.). O, yalnızca kendi zamanında yaşayan insanları değil, kıyamete kadar gelecek bütün insanları küfür ve kötülüklerden sakındırmak, onları aydınlatmak üzere seçilerek görevlendirilmiştir. Çünkü o, insanlığa Allah'ın mesajlarını bildiren, kendisine Kur'an'ın indirildiği, Rahmet Peygamberi'dir. Ancak karanlıklara alışan, kötülüklerle bütünleşip tek vücut olan zalimler, Rahman'ın bahşettiği bu eşsiz lütfu fark edemediler. Onu ellerinin tersi ile itip, vahyettiği Kur'an'ı reddettiler. Bununla da kalmayarak, Kur'an ile insanlar arasına girerek, rahmeti onlardan uzaklaştırmaya çalıştılar. Bunun için Hz. Peygamber'in karşısına dikilerek elçilik görevini engellemeye kalkıştılar. Bundan sonra büyük bir mücadele başladı. İnsanların çoğu Allah Resulü'ne (c.a.s.m.) karşı çıkıp ondan kaçarken, az da olsa zorbaların zulümlerini hiçe sayarak canlarını ve mallarını ortaya koyan, hakikatin parlak ışıklarını görüp ona koşan insanlar da vardı. Onlar, Allah Resulü (c.a.s.m.) ile aralarına konan bütün engelleri aşarak Rahmet Peygamberi'ne ulaştılar. Gönüllerini ona açarak, bütün benlikleri ile ona inanıp, güvendiler. Canlarını, mallarını, bütün varlıklarını ortaya koyup; her türlü zulme göğüs gererek, Allah'ın Habib'i ile birlikte mücadele ettiler. İtildiler, kakıldılar, işkencenin her türüne göğüs gerdiler. Mallarından, mülklerinden, vatanlarından, sevdiklerinden vazgeçtiler. Bir ömür, durmaksızın gece gündüz mücadele ettiler.

---