1900 ile 1950 arasında İstanbul'un mimari kaderi gelgitlerle tanımlanmış gibidir. Yüzyılın başında kent Türkiye'nin en canlı mimari üretkenlik merkeziyken, Cumhuriyet çağının başlarında bu özelliğini büyük oranda yitirir. Ankara, ülkenin tüm inşai canlılığını kendinde toplamakta, kısıtlı olan kaynaklar öncelikle yeni başkentin inşası için harcanmaktadır. 1940'lardan itibaren durum değişir ve İstanbul'un gelecekteki hızlı zenginleşme ve mimari atılım eğilimlerinin ilk işaretleri görülmeye başlar. Ancak, bunların sonuçlarını almak için 1950'leri, hatta 1980'leri beklemek gerekecektir. Bunlara rağmen 20. yüzyılın ilk yarısının İstanbul'u yine de dünyanın en verimli yapı üretim ortamlarından biridir. Bu rehber İstanbul'un az bilinen ve öneminin farkına pek az varılmış bir döneminin yapılarını içeriyor.

---