Demir parmaklı hücre. İçinde bir mahkûm, Müdür hücrenin önünde durur... Müdür - Merhaba, Hasan, Hasan - Merhaba, beybaba, Müdür - Nasılsın, Hasan? Hasan - Nasıl olayım, beybaba, kötü... Müdür - Neden, Hasan? Birşeyin mi var? Hasan - Turp gibiyim; birşeyim yok. Müdür - Öyle ise... Hasarı - Bilmem ki… Sükût Müdür ayrılır. Hasan (arkasından) – Beybaba... Müdür durur. Hasan - Yok, yok... Hiçbir şey yok... Öyle deyiverdim işte... Müdür - Senin dilinin altında birşey var, Hasan... Söyle... Hasan (İçini çekerek) - Bu karanlık, beybaba... Bu karanlık... Müdür - E tabii, burası hapishane... Hasan - Alışık değilim de karanlığa, sıkılıyorum... Doğduğu zamandan battığı zamana kadar güneşin altında yaşamaya alışmış bir adam için bu zindan çok karanlık... Müdür - Yalnızlıktan şikâyetin yok mu? Hasan - Köylü kısmı yalnızlığa alışıktır; ondan bir şikâyetim yok…

---