Bu kitap, artık var olmayan bir dünya hakkında. Osmanlı İmparatorluğu'nun son yılları ve Sultan II. Abdülhamid'in (1876-1909) hükümranlık dönemine bakan, aynı zamanda modern Balkanlar ile Ortadoğu'nun şafağını da görmüş bir dönemdir bu. Osmanlı Devleti, pek çok yönden benzersizdi. Tek Müslüman büyük devlet ve tek Avrupalı Müslüman devletti. Avrupa'nın 15. yüzyıl sonu ile 16. yüzyıl keşif ve sömürgeleştirme yolculuklarının sonucu olarak genişlemekte olduğu bir dönemde, Avrupa Hıristiyanlığına yönelik tek ciddi tehdit olarak ortaya çıkmıştı. Tıpkı doğmakta olan Avrupa devlet sistemindeki "yeni monarşiler", adalelerini tüm dünya ölçeğinde germeye başlar başlamaz, kendilerini saldırgan ve çok başarılı bir gücün ölümcül tehdidi altında buldular, hem de tam "arka bahçelerinde". Dahası bu güç, üstünlüğüyle övünüyor ve nasıl 1453'de ikinci Roma'yı fethetmişse, Birinci Roma'yı da fethetmeye hazır gibi görünüyordu. Osmanlı orduları, 1479'da Otranto'yu ele geçirerek, papanın Roma'ya kaçmasına neden oldular. Bazı tarihçiler, bütün " Avrupa" kavramının, Osmanlı tehdidinin gerilemesi çevresinde biçimlendirildiğini öne sürmüşlerdir. En muhteşem günlerinin çoktan sona erdiği dönemlerde bile, Devlet-i Aliyye, her an ölümü beklenen ve büyük bir inatla ölmemek için direnen bir diken olarak Avrupa'nın bağrında varlığını sürdürmüştür. Düvel-i Muazzama emperyalizminin doruğunu oluşturan 19. yüzyılın dönümünde, öteki kadim imparatorlukların tersine, büyük devletlerin ordularına hakikaten korkulu anlar yaşatabilecek kadar zorlu bir askeri güç olmayı sürdürmekle birlikte, Osmanlı İmparatorluğu artık çözülüp dağılmaya başlamıştı. Yenilgide bile, "Avrupalı komşularıyla teknik düzeyde rekabet edebilecek düzeydeydi: Plevne, asla bir Tel el-Kebir ya da Omdurman değildi." Bu durum, Avrupa kültüründe her zaman olağandışı bir şey olarak kabul edilmiştir. Sanki olmamış varsayılmıştır düpedüz. Büyük Hint imparatoru sonuç olarak, pudralı perukalı İngiliz beyefendilerin teknik ve mali gücüne karşı yenik düşmemiş miydi? Bir avuç conquistadores, toplar karşısında dehşete kapılmış ve atlarla binicilerini" Altı ayaklı ve iki başlı tanrılar"...

---