Kökeni tarihin yüzlerce yıllık derinliğine dayanan -batı odaklı- Şark Meselesi 20. Yüzyıl'ın başında bir kez daha 'kanlı bir paylaşıma' yol açıyordu. Adına Harb-i Umumi de denilen 1. Dünya Savaşı sırasında imparatorluklar yıkılıyor, rejimler çöküyor, ayaklanma ve ihtilaller birbirini izliyor, milyonlarca insan yaşamını yitiriyordu. Dünya bir bakıma yeniden kuruluyordu. Tüm oluşumların başında ise Osmanlı imparatorluğu yer alıyordu. Zira kanlı paylaşıma girişen 'düvel-i muazzama' ve küresel finans oligarşisinin ana hedefini Dersaadet'in egemenliği altındaki topraklar teşkil ediyordu. Kısacası savaş; bin yıllık Şark Meselesi'nin ana hatlarını oluşturan Osmanlı coğrafyasında yoğunlaşıyordu. Bu coğrafyanın içinde kalan stratejik bölgeler, birer 'savaş odağı' haline geliyordu. Her zaman olduğu gibi yine Şark Meselesi'nin merkezinde Kudüs ve Filistin yer alıyordu. Bu bölge 20. Yüzyıl'ın başında bir kez daha güncellik kazanıyor, Uluslararası Siyonizm'in öngörerek amaçladığı 'Musevi kolonizasyonu'; Osmanlı ve İngiliz orduları arasında kanlı hesaplaşmalara sahne olan Filistin Cephesi'nde ortaya çıkacak sonuca göre şekillenmeyi bekliyordu. Kızıldeniz-Akdeniz ticaret güzergâhının en stratejik noktasını oluşturan Süveyş Kanalı, savaşın tüyleri ürperten dramatik sahnelerine tanıklık ediyordu. Ünlü Kanal Seferi, küresel ticaretin kaderini yaşamsal bakımdan etkiliyordu. Yemen'den Kuveyt'e, Kut-ül Ammare'den Bakü'ye uzanan uçsuz bucaksız savaş cephesinde kan kokusu neft, yani 'petrol kokusuna' karışıyordu. (Petrol, sadece 20. Yüzyıl'da değil, 21. Yüzyıl'da da sanayinin, ölümcül boğazlaşmaların ve acımasız savaş endüstrisinin 'hayat kaynağını' teşkil ediyordu.) Bu cephenin bir ucu Sarıkamış'a, diğer ucu Hayber Geçidi'ne dayanıyor; sadece askerler değil halklar vuruşuyor, üst üste yığılan cesetler 'utanç tepeleri' meydana getiriyordu.

---