- Hanımefendi! Hukuka tecavüz ediyorsunuz. - Kamil'in hukukuna mı? Ne yapayım? Ahmed'den zarif davransaydı. Uzattığı kadehi reddedişim... - Ne Ahmed'in zarafetsizliği, ne Kâmil'in açıkgözlüğü beni alakadar etmez. Tecavüzünüze uğrayan yaslandığınız divandır. - Ne münasebet? Yanımda size bir yer vermeği unuttuğum için mi? Yoksa bir divana uzanmasını beceremediğim için mi? - Unutulmaklığım, bence hayatımda ismimi bilmek kadar tabiidir. Unutulmadığım bir tek dakikayı hatırlamıyorum. İleride böyle bir dakikam olursa şiddetli bir istihza telakki edeceğim. Otuz senedir. Kadınla benim aramda bir tek kara çalı var: Unutulmak. O kadar alıştım ki, unutulduğumu anladığı zaman mesut oluyorum. Geçelim bunları hanımefendi. - Siz sarışın olsaydınız sizi ben unutmazdım. - Bereket versin ki siz de kumral değilsiniz. - Sadede teşrif buyurunuz İrfan efendi hazretleri, sadede! - Derhal! Divana uzanmasını becerememek. Bu sizin hakkınızda akla getirilmesi bile haram olan bir şeydir. Bakınız, ah! Kamil! Ahmed! Hüsameddin! Sofadan getiriniz o jardinyerin aynasını enfes hanımefendinin karşısına koyalım, kendi kendini seyretsin...

---