Bu kitapta size işsiz bırakılan bir gazetecinin Ağustos 2007 ile Ağustos 2008 arasındaki bir yıllık dönemde yaşadıklarını, duygularını anlatmaya çalışacağım. 14 Ağustos 2007'de Aydın Doğan-Ertuğrul Özkök ikilisi tarafından, 22 yıl emek verdiğim Hürriyet'ten kovulmuştum. Bu işlemin ayrıntılarını "Kovulduk Ey Halkım Unutma Bizi' kitabımda bire bir açıklamıştım. Burada bir parantez açayım. Şimdi okumaya başladığınız bu kitap aslında Kovulduk'un bir anlamda devamı. O nedenle, anlatacağım olayları daha iyi kavrayabilmek açısından Kovulduk'u mutlaka okumanızı öneririm. Ülkemizde bugüne kadar belki binlerce gazeteci, çalıştığı kurumlardan şu veya bu nedenle kovuldu çoğu niçin kovulduğunu bilemedi. Ben ise bilenlerden biriyim. Çünkü benim açımdan perşembenin gelişi çarşambadan belliydi! AKP iktidar olmuştu. Hem de tek parti iktidarı. Ben yazılarımda bu iktidarın yolsuzluklarını, usulsüzlüklerini, ülkemin nerelere sürüklendiğini, yerli ve yabancı işbirlikçilere nasıl peşkeş çekildiğini, nasıl soyulduğunu, din devletine nasıl sürüklendiğini ısrarla vurguluyordum. Bu yazılarım hem iktidarı, hem de Aydın Doğan ve kalfası Ertuğrul Özkök'ü rahatsız ediyordu. Tayyip'in, eleştirilince ve gerçekler yazılınca sinir sistemi altüst oluyordu. "Bizimkilerin" ise AKP iktidarı ile bir sürü işleri, hükümetten beklentileri vardı... Ve bu beklentiler milyarlarca dolarlık tutarlara ulaşıyordu. Dostluk ve aynı yolun yolcusu olma ilişkileri muazzam boyutlara varmıştı. Elinde yedi gazete ve dört televizyon kanalı, cebinde milyarlarca doları olan, Türkiye'nin en zenginleri arasında Koç ve Sabancı'yı bile sollayıp neredeyse birinci sırada yer alan koskoca "Medya İmparatoru' iktidardan korkuyordu. Bu nedenle, AKP'nin işbaşına geldiği 2002 yılından başlayarak, Tayyip ve ekibine sürekli destek verdiler. Destek vermek, ille de övmek değildir. Olanları görmezden gelirsiniz, en büyük destek budur.

---