İki yıl kadar oluyor, Sabahattin Eyüboğlu ile birlikte, belli başlı Fransız şairlerinim belli başlı şiirlerini Türkçeye çevirip bir kitap halinde çıkarmayı düşünmüştük. Ondan sonra bu iş üzerinde epeyce de çalıştık. Bu kitabın büyük bir kısmı o çalışmaların mahsulüdür. Gelgelelim, iş tamamlanmadan, o Fransa'ya gitti. Tam o sırada Yaşar Nabi benden bir Fransız şiiri antolojisi hazırlamamı istedi. Ben de elimde bulunan malzemeye ufak tefek bazı şeyler ekleyerek bu kitabı tertipledim. Kitabın üzerinde Sabahattin Eyüboğlu isminin de bulunması gerekirdi. Ama kendi yazdığını yahut ondan habersiz kitaba aldığım bazı parçaların mesuliyetine onu da ortak etmek istemedim. İşe, eni konu düşünüp taşınarak başlanmış olmasına rağmen, biliyorum, bunu tam bir antoloji saymaya imkân yoktur. Sebebine gelince… Şiir tercümesinin adamakıllı güç, hatta çok kere imkânsız bir şey olduğunu hatırdan çıkarmamak lazım. Burada sadece mütercim olarak konuşmuyorum. Kendim de şiir yazdım. Bir şiirin ancak bir defa söylenebileceğini, ancak bir türlü söylenebileceğini kendi tecrübelerimle biliyorum. Bu gerçeği Fransız şairi Cocteau şöyle anı atıyor: "Bir şiir hiç bir dile tercüme edilemez. Hatta yazılmış göründüğü dile bile". Peki, mademki öyle, insan bu kadar güç, bu kadar imkânsız bir işe niçin girişiyor'?

---