Modern Devletin içinde bulunduğu iktisadi ve sosyal şartların giriftliği ve bunun yarattığı işbölümüyle, Devletin ülke ve insan unsurunda meydana gelen genişleme sonucunda, Yunan sitelerinin, işlerini kölelere gördüren birkaç bin vatandaşının bir araya gelerek Site- Devletle ilgili kararları aldıkları dönem gerilerde kalmıştır. Bugün demokrasi denince, artık uygulanamayan doğrudan doğruya demokrasinin yanında, vatandaşların Devletin yönetimine katılışları bakımından iki ana sistemin varlığını görürüz: vatandaşların referandum, halk teşebbüsü vb. yollarla Devlet yönetimine katıldıkları yarı doğrudan doğruya demokrasi, bir de temsili rejim. İşte biz çalışmamızda, klasik Anayasa Hukuku tarafından benimsenen temsili rejimin getirdiği temsil anlayışının ortaya çıkışı, çıkış sebepleri ve ne olduğu üzerinde duracağız. Ülkemizde 1876 Anayasasının "Heyeti Mebusan azasının her biri kendini intihap eden dairenin ayrıca vekili olmayıp umum Osmanlıların vekili hükmündedir" diyen 71 inci maddesiyle, bazı esasları ilk defa kabul edilen temsil anlayışı, 1921 ve 1924 Anayasalarımız tarafından, "Milli egemenlik" teorisine bağlanarak benimsenmiştir. 1961 Anayasamızın 4 üncü maddesinin birinci fıkrasına göre "Egemenlik kayıtsız şartsız Türk Milletinindir". 76. maddeye göre de "Türkiye Büyük Millet Meclisi üyeleri, seçildikleri bölgeyi veya kendilerini seçenleri değil, bütün Milleti temsil ederler". Anayasa tasarısının Genel gerekçesinin Genel esaslarla ilgili, Egemenlik ve siyasi iktidar başlığı altında ise, "Tasarının 4 üncü maddesi, Türk Devriminin temel bir siyaset kuralı haline gelmiş olan Milli Hâkimiyet prensibini teyit etmekte, bu suretle Türkiye Cumhuriyeti'nin temelinde var olan bir prensibi devam ettirmiş olmaktadır. Milli hâkimiyet, milli varlığın bir ifadesidir" denildikten sonra, aynı gerekçenin 2. başlığı altında, "Tasarıda milli hâkimiyetin kullanılış şekillerinden olan temsili rejim üzerinde karar kılındığı görülür" denilmektedir.

---