Rahmetli Orhan Şaik Hoca ile çok sıcak bir dostluğumuz vardı. Benden 43 yaş büyük olmasına rağmen bana "aziz arkadaşım" diyor ve öyle de davranıyordu. Öğrenim hayatımda onun öğrencisi değildim. Bu eksikliği gidermek için o sıcak dostluğun içinde gizli gizli ona öğrencilik yapıyordum. Hoca'nın keskin zekâsının ışığında öğrencilikle dostluğun dozunu ayarlamakta zaman zaman güçlük çektim. Sonra kafamda bunu şöyle çözdüm: O benim hocamdı ama ben onun arkadaşıydım. O'nun "hoca"lığı hiç tartışma götürmezdi tabii. Bense "arkadaşlık" konusundaki düşüncelerimi ve davranışlarımı geliştirmeyi de O'nun hocalığına borçlu olduğumu yokluğunda daha derinden duyumsadım. Bu borcu nasıl öderim bilemiyorum. Tarih ve Toplum dergisine de makaleler yazan Hoca'ya yakınlığımı bilen sevgili dostum Fahri Aral "Hoca'nın bizim dergiye yazdığı makaleleri kitap yapalım, bir konuşsana" deyince hemen durumu Hoca'ya açtım O dinmeyen heyecanıyla "peki" dedi. Tarih ve Toplum'daki makalelerin bir listesini çıkardık, ama Hoca'nın diğer dergi ve yıllıklarda yayımlanıp da kitaplaşmamış makalelerinin ne olacağını da düşünmeye başladık "Hocam Destursuz Bağa Girenler kitabınızdan sonra çıkan makalelerinizin hepsini (Tarih ve Toplum'dakiler ve diğerleri) toparlayalım, Fahri hepsini kitap yapsın" dedim. Bu teklifi sevgili Fahri'ye götürdüğümde seve seve kabul etti ve biz kolları sıvadık. Dr. Hatice Aynur ve Yücel Dağlı'nın yardımlarıyla makalelerin nerelerde yayımlandığını tespit ettik. 70'in üzerinde makale (Kitabiyat dahil) biraraya geldi. Hoca'nın sağlığı bunları yeniden gözden geçirmeye, tashihe el-vermiyordu. Bu sebeple yayımlandıkları şekliyle alarak, imlalarına dokunmamaya karar verdik ve yalnızca dizgi hatalarının tashihini yaptık. Hoca'nın durumu elverseydi mutlaka bir "imla birliği"ne giderdi. Ama buna imkân olmadı. Hoca'nın durumu tashih yapmaya elvermiyordu ama ben gelişmelerden onu haberdar ediyor ve danışıyordum. Neyin nasıl yapılacağı konusunda yine de bize yol gösteriyordu.

---