Ege Ernart'la yaptığım söyleşi sonrasında ki sanırım onunla yapılan son söyleşiydi, beş ay ya geçti ya geçmedi ölüm haberi geldi. O söyleşi, reklam dünyasını kısaca yorumlayan, içinde ilginç iletilerin bulunduğu bir söyleşiydi. Sevgili Ege Ernart'ın aramızdan zamansız ayrılışı üzerine, onun son söylediklerini, bazı tanıklarla destekleyerek, geliştirerek, günümüz reklamcılarının okuyup bilgileneceği, reklamcılık tarihinde kendine özgü bir yeri olan bu ustadan çok şey öğrenecekleri bir kitap yapma fikri ortaya çıktı. O nu tanımlarken bilerek reklamcı diye yazdım, çünkü kendisi reklam insanı sözcüğünü beğenmiyordu: "Ne demek bu reklam insanı, reklamcı sözcüğünün suyu mu çıktı" diyerek karşı duruşunu ortaya koymuştu. Bu fikri kuzeni ve iş ortağı Faruk Atasoy'a açtığımda sevinçle ve heyecanla karşıladı. Daha sonra Reklamcılık Vakfı Başkanı Faruk Kaptan'la da aynı konuyu görüştüm ve ondan da aynı güzel tepkiyi aldım. Artık yapmam gereken bu işi kotarmaktı. 2002'nin Şubat ayında çalışmalara başladım. Bundan sonrası kolay gibi görünebilir; reklamcılarla görüşülecek, görüşler toplanacak ve kitap ortaya çıkacak... Çalışmamın hemen başlarında, Ege Ernart'ın yaşamının sadece reklamcılıkla sınırlanamayacağını gördüm. Çünkü o farklı bir kişilikti. Bir başkaldırı simgesi, gerçek bir bohem, sıra dışı bir sanatçıydı. Yaşadığı toplumun tüm kurum ve kurallarını eleştirel bir gözle irdeleyen, yeni fikirler üreten, yazdıkları ve yaptıklarıyla hayli önemli mesajlar veren bir adamdı. Başkaldıran yanını yaşamın doğasından besleyen evrensel bir öz taşıyordu. Batı kültürüyle yetişmesine rağmen, kendini yeşerten toprakların gerçeğine sırtını dönmeyen, insanı yücelten ve bir değer olarak gören, alışılmışın dışında bir karakterdi. Bütün bu kişilik zenginliğine ve parlak yaratıcılığına rağmen olağanüstü alçakgönüllülüğüyle, hep geride kalmayı seçmişti. Ersin Salman'ın dediği gibi: 'Geride kalarak öne çıkan bir adamdı'. O bir edebiyat adamıydı. Henüz on dokuz yaşlarındayken yazdığı farklı ve çarpıcı şiirlerle adı duyulmaya başlamıştı. İleriki yıllarda yazmaması şiir adına büyük bir kayıptır.

---