1998 yılının haziran ayında, Birinci Dünya Harbi’nden geriye kalan savaş batıkları için Çanakkale Boğazı’na yapılan dalış seyahati ve sonrasında duyulan mahcubiyet hisleri olmasaydı, elinizde tutmakta olduğunuz bu kitap asla yazılmayacaktı.
Mesudiye Zırhlısı’nın ismini ilk defa bu dalışları planlarken duymuştum. Dalışı birlikte yapacağım arkadaşlarım batıktan haberdar olduklarını söyleseler de, ellerindeki bilgiler oldukça sınırlıydı. Bildikleri tek şey, bu harp gemisinin Çanakkale Deniz Savaşlarından çok kısa bir süre önce, 13 Aralık 1914 tarihinde, bir İngiliz denizaltısı tarafından torpillenerek batırıldığı idi. Dalış, hava koşullarının uygun olmaması nedeniyle başka bir güne ertelenirken, bu satırların yazarının aklında Mesudiye Zırhlısı’na dair cevaplanması gereken onlarca soru oluşmuştu.
Söz konusu seyahati takip eden günlerde önce kitapları karıştırmaya başladım. Ulaşabildiğim kısıtlı bilgiler Mesudiye’nin hikâyesini ilginç ama oldukça acıklı bir hale getirmişti. Ön araştırmalar esnasında öğrendim ki, gemi torpillenerek batmış ve 34 şehit Boğaz’ın serin sularında yitip gitmişti. Üstelik geminin alabora olarak sığ sularda batmasından sonra içinde mahsur kalan on iki11’ denizci de 36 saat süren çalışmalar neticesinde kurtarılmıştı. Mesudiye Zırhlısı ve mürettebatı hakkında elde ettiğim bu bilgiler merakımı biraz da olsa gidermeye yetmişti yetmesine ama görev henüz bitmemişti. Unutulmaya yüz tutmuş olan şehit isimleri bir yerlere not olarak düşülmeli ve bugüne kadar süren vefasızlığın devam etmesi engellenmeliydi.
Mesudiye ve mürettebatıyla alakalı detaylı bilgi edinmenin en etkin yolu saldırıyı yaşamış olan denizcilerin hayatta olan akrabalarına ulaşmak olacaktı. Bu amaçla, Dr. Enzar Töre’nin tavsiye ve destekleriyle Mesudiye Zırhlısı hakkında mevcut olan sınırlı bilgilerin yer aldığı, araştırmanın amacının belirtildiği, ulaşılması amaçlanan kaynak ve bilgilerin sıralandığı http://mesudiye.canakkale.org adlı internet sayfası oluşturuldu ve ziyarete açıldı...

---