Süzülerek girdi Jaguar lokantanın parkına. Şoförler koşuşmuşlardı. Öndeki, yarı saygılı yarı sırnaşık, uzanıp kapıyı açmak istedi. - Gerek yok!.. dedi Gelincik. Arabadan atlayıp lokantaya ilerledi. Fayton'un açılışı kutlanıyordu o gün. İçerden doğru müziğe bulanmış bir uğultu taşıyordu, derneğe kalmadan bir grup foto muhabiri belirdi kapıda. Tıka basa yiyip içtikleri hemen belli oluyordu. Hele biri zilzurna sarhoştu: İnsanı iğrendirici cinsinden kocaman göbekli, dazlak kafalı ve orta yaşlı bir adam. Görünüşe bakılırsa espri olduğuna inandığı birtakım şeyler söylüyor ve kendi söylediklerine kendi gülüyordu durmadan. Gelincik'i görünce birdenbire durdu ve yavşak bir sesle: - Vay be!.. dedi. Yeme de yanında yat! Böyle zamanlarda çeliğimsi bir renge çalardı genç kadının gözleri. Pars gibi yaklaştı adama, üstü açık arabasını işaret etti başıyla: - Var mısın şurada seninle bir güzel iş tutalım? Millet de öğrensin, açık havada nasıl sevişilirmiş! Depreme uğramış gibi oldu adam: - Aman abla! Dedi, kekeleyerek… - Vallahi ben onu söylemek istememiştim, yani... yani ben... ablacığım... sayın ablacağım... - Ablasını sevsinler!. dedi Gelincik. Ben sana bir soru sordum, cevabını bekliyorum. Birden bileğine yapıştı adamın: - Hadi gelsene.. dedi arabaya doğru çekerek. - Yapma be, abla... diye yalvardı adam. Beni elaleme rezil kepaze mi edeceksin! Gelincik, eline bulaşmış bir pisliği silkeler gibi bıraktı adamın elini: - Yavuz hırsız dedi tiksinti taşan bir sesle. Hırsızların en pisi! Demek seni elaleme ben rezil kepaze edeceğim? Defol buradan! Hemen arkasını dönüp gittikçe biraz daha hızlanan adımlarla uzaklaşmağa koyuldu adam.

---