Tarih boyunca, büyük devletler kurmuş milletimizin, en son ve en büyük eseri müstakil, hür Türkiye Cumhuriyeti'nin kuruluşunun 50. yılına kavuştuğumuz bu mutlu günlerde bir değerlendirmenin içine girmemizde fayda vardır. Bakanlık olarak ele aldığımız ve değerlendirdiğimiz konu, milletimizin büyük bir bölümünü ve temel kaynağını teşkil eden köy ve köylüdür. Cumhuriyetimizin kuruluşuyla köye dönük kamu hizmetlerinde yeni bir döneme girilmiş; Büyük Kurtarıcı Atatürk'ün işaretleriyle Milletimizin efendisi köylüye gerekli değer verilmeye başlanmıştır. Köye götürülen hizmetler şüphesiz sayılmayacak kadar çeşitli ve çok yönlüdür. Bu kitapta yalnız Bakanlığımızın sorumluluğuna giren konulara ağırlık verilmiştir. Bilindiği gibi köy 1864 yılında çıkarılan Vilayet Nizamnamesi ile "idari birim" olarak tanımlanmıştır. Muhtar ve ihtiyar heyeti bu dönemden kalan deyimlerdir. Köyün "idari bir birim" olarak tanımlanmasıyla, köyde daha ziyade Devlet otoritesinin güçlendirilmesi, asayiş sorununun çözümlenmesi düşünülmüştür. Cumhuriyetin hemen ilanından bir yıl sonra çıkarılan Köy Kanunu köy hizmetlerini de kapsamına almıştır. Fakat plan ve projelere dayalı olarak köy sorunlarına yönelme mümkün olmadığı ve köylümüz kalkınmaya hazır hale getirilemediğinden umulan seviyede bir köy kalkınmasına ulaşılamamıştır. Cumhuriyet'in ilk dönemlerinde bütün imkânsızlıklara rağmen büyük bir sorun olan köy kalkınmasına aralıksız çareler aranmıştır. İlk köy ve ziraat kongreleri bu dönemde toplanmış, çiftçiyi eğitme, topraklandırma, köye okul götürme çalışmaları yapılmıştır.

---