Balkan Savaşından yeni dönmüştüm. 'Önsöz'ü sen yaz, dedi. Geyve Boğazından, yamaçlarından, İstanbul Boğaziçi yalılarına geldim. Cinayetlerin, olayların, aşkların yaşandığı Boğaz yalılarını, mahallelerini, sokaklarını, denizini, dalgalarını yeniden gezip, yeniden görüp, yeniden yaşadım. Hem hiçbir şey değişmemiş, hem de her şey değişmiş, yok olup bitmişti. Kokusu, mehtaplı geceler, eski, güzel kadınlar, yeni, güzel genç kızlar, daha güzel kahkahalar atıyorlar. Daha serazat, daha oynak ve daha cazibeli. Aynı kendini beğenmişlik, daha fazla riya, daha çok görmemişlik, büyüklük hissi... Kişilikler, züppelikler arasında sırıtkan kalmışlar. Yalılardan bazıları el değiştirmiş, bazılarında ise ilk sahipleri kalıyor. Bir tek gömülenler yerlerinde duruyorlar. Üzerlerinde oturmaya başlayanlar, bilselerdi, kimbilir kaç yeni cinayet ve suç işlenirdi. Böylesi daha iyi. Oturup serin limonatalar içiyorlar, devam etsinler! Ezenler, ezilenler, ezdiklerinin acılarıyla koyun koyuna, serin yerlerde yaşamaya devam ediyorlar, üzerlerinde ölü toprağı var sanki.

---