"…Bir bahar sabahı İstanbul uzun süren bir kıştan sonra pırıl pırıl güneşe kavuşurken yeni bir güneş doğuyordu ki, bu hürriyet güneşiydi. Millet senelerdir susadığı hürriyete nihayet kavuşuyordu. Her ağızdan bir dua gibi şu kelimeler duyuluyordu. Hürriyet, adalet, müsavat, uhuvvet; bu dört kelimeyi otuz dört sene kimse ağzına alamaz olmuştu. Şimdi artık yeni doğan çocuklara bunlar isim olacaktı. Enver, Niyaziler birer hürriyet kahramanı olmuş, padişah tahttan indirilmiş yeni padişah Sultan Mehmet tahta çıkmıştı. Her tarafta hürriyet şenlikleri yapılıyor, hürriyet uğruna zindanlarda can veren Mithat paşa, Namık Kemal'lerin ruhları yâd ediliyor, istibdat paşaları kaçacak delik arıyor, serhafiye Kadri paşa halk tarafından linç ediliyor ve hemen ayanlı bir meclis kuruluyordu. Şimdi iskelet olan Çırağan Sarayı meclis binası olmuştu. Ne yazık ki çok kısa bir zamanda dikkatsizlik yüzünden yangın çıkıyor bir kaç saat içinde boğazın bu muhteşem sarayı yanıp kül oluyor. Meclis Fındıklı sarayına taşınıyordu. O günden beri Çırağan sarayı gözleri oyuk bir iskelet halinde boğazın mavi sularını seyreder durur. Millet henüz hürriyetin sevincine kanmadan harpler başlıyordu. Hele Balkan harbi birçok toprak kaybına sebep oldu…'

---