"Topluma hizmet eden büyük insanların ülküleri ve yaratıcı çabaları gelecek kuşaklara aktarılırsa, bu bilgiler tarlaya saçılan tohumlar gibidir." Bergson. Değerlerin, değerlilerin unutturulduğu, yok sandığı toplumlarda değersizler, değersizlikler, dahası kötüler onların yerlerini tutarlar. Bunlara yan çıkan, hizmet eden kafalar, diller, kalemler de çok bulundu. Onlar değersizlikleri değer, kötülükleri iyilik diye göstermeye, tanıtmaya benimsetmeye çalışırlar. Son 30 yılda bunu çok yaşadık. Cumhuriyeti kuran Atatürk'ün eğitimci kişiliği eğitimimizde çok özgün, çok atılımlı bir çağ açmıştı: bir seferberlikler çağı: Okuma - Yazma seferberliği, Halk eğitimi seferberliği. O seferberlikleri yürüten üstün nitelikli bir kadro vardı: Mustafa Necati - Hasan Ali Yücel Kadrosu. Bunu, bu ikisi kurmuştu. Kadroda özellikle iki eğitimci açtıkları seferberlikleri büyük başarıyla yürüterek parladılar: Hakkı Tonguç ve Rüştü Uzel. Bunlar kurtuluş savaşındaki, yokluklardan olanaklar sağlamanın, az olanaklardan geniş olanaklar oluşturmanın gizini kullanmayı çok iyi bilen ve uygulayan kişilerdir. Mustafa Necati genç yaşında amacına eremeden dünyadan ayrılmıştı. Kadronun başında gelenlerden öteki üçü unutturulmak yok sanmak için çok düzenlerle, çok kötülüklerle karşılaştılar. Ozan (Namık Kemal) "Yere düşmekle cevher düşmüş olmaz kadrü kıymetten" demişti. Olaylar onun bu yargısını doğruladılar. Politikanın tüm kötü ve kötülük çabalarına karşın, onlar yere de düşmemişler, gerçek tanır ve değerbilirler gönüllerde yerleri değişmemişti. Bunca yıllardır onların yerlerine gelen yetkililer, onların yaralarındaki yüksek değerliliği daha geniş açıklıkla ortaya koydu. Ölümünden sonra Rüştü Uzel'e özgü olarak yayımlanan Mesleki ve Tekniköğretim Dergisinin özel sayısı, okullara adının verilmesi, bir büstünün dikilmesi bunu kanıtladı…

---