İnsan budur: Yaşı çoğaldıkça, arkada kalan anılara bağlılığı da çoğalır. Bir Rüzgâr Esti, o bağlılığın kitabı... Ben, şiirin en iddiasız adamıyım. O büyük işe benim gücüm yetmez. Yıllardır yeni denemelerle kendimi zorlamayışımın tek sebebi budur ve güzel şiire, büyük şiire, Tanrısal şiire duyduğum erişilmez saygıdır. Bu kitapta benim yirmi yaşım var. O yaşın çaba/an var... Benim yirmi yaşımda dil Osmanlıca idi, koyu Osmanlıca... Vezin, aruz vezniydi. Bugünün dili dönmeyen failatün'lerle... Eğer yarının büyük heykelini yapacaklara biraz kum, biraz taş hazırlayabildimse, bahtiyar olmama yeter... Yarım yüzyılın gerisinde, mısralar kalıbına bugünün Türkçesini dökmeyi küçümsemezsiniz sanırım.

---