Sevdanın evi neresidir diye soracak olursanız (sizin adınıza sormuş oldum bile!), hiç düşünmeden kalp derim. Kalp, binlerce yıldır, dünya kültürünün aşka ilişkin vazgeçilmez simgesidir. Kalbin aşkla tanışması, ve kanınızı pompalamanın dışında birden duygu besleyen bir organ haline dönüşmesi ise, dış bir tetiklemeye bağlıdır. Yapacak başka bir iş bulamayan aşk tanrısı Eros, yanlışlıkla yayıyla gelip bir ok fırlatır ansızın, ve kalbinizin tam ortasından sizi vurur. Sevdalısınızdır artık!
Aşk ise (kimisi için medet kimisi için de illet olan aşk!), Adem ile Havva'nın elmayı ısırıp da, hem bilgiye hem de bilginin bilincine ulaştıklarından beri, insanı ya yüceltir (ve hatta kutsal nefes yansımalarının eşiğine kadar götürür), ya da, öylesine süründürür ki, bunun yanında en ince ortaçağ işkenceleri bile hafif kalır.
Çocukluğumun çizgi romanlarında nasıl arslan Afrika ormanlarının kralıysa, kalp de insan organlarının şahıdır. Karşılaşabileceği en büyük kurtuluş (veya en büyük belâ) aşk olsa da, kalbi bekleyen başka başka 1001 tehlike vardır haliyle. Bunlara dayanamayıp da teklemeye başlayacak olursa, tek yetkili tamircisi kardiyolog doktordur. Meselâ bizim Demir Fıtrat Onger gibi.
Zor sanattır doktor olmak... 10 küsur yıl eğitim görürsünüz bir kere. Irgat gibi çalışıp da (en azından ırgatlığın ne olduğunu anlamış olursunuz!), en sonunda muayenehanenizi açtığınız zaman, geceniz gündüzünüz kalmayabilir. Karınızın sizden nefret etmesi son derece normaldir. “Başımı kaşıyacak vaktim yok” deyiminin içeriğini iyice anlamış olursunuz...

Bizim Demir Fıtrat Onger, doktor olmanın yükü yetmiyormuş gibi, 2000 küsur yıl önce (en azından resmî senaryoda yazdığı kadarıyla), İsa'nın gelip de tek ekmekten yüzlerce ekmek yaptığı gibi, kendi üzerinde mucize gerçekleştirerek kendini çoğaltmıştır!

Çünkü hem doktordur, hem de iyi bir doktor; hem koleksiyoncudur, hem de iyi b r koleksiyoncu; hem de kültür adamıdır, hem de olağanüstü iyi bir kültür adamı.

Demiri kültüre bu denli bağlayan, Türkiye'nin Fransa'daki öksüzlüğü : muştur. Kendisinin de söylemiş olduğu gibi, her ülkenin iyi yönleri ve kötü yön er. beyaz, gri ve siyah sayfaları vardır tabii ki. Önemli olan, asıl ağır basan •e'-:-, birikimdir, dünya kültürüne katkıdır. Türkiye'nin bazen (hatta bazen s • s - bırakın siyah/beyazı, sadece siyah/siyah tanıtılmasına tepki gösteren Ee~ - g,"ün birinde buna kendi çapında cevap vermeye karar vermiştir..

---