Ben Sabahattin Ali olayına Eski Dostlar kitabımda da değinmiştim. O kitap yayınlandığında pek çok okuyucum Sabahattin Ali'nin yaşamını daha geniş bir biçimde ele almamı önerdi. Konuyu biyografı olarak yazmak kitaba kuru bir hava verebilirdi. Kurmacanın olanaklarından yararlanmak bana daha çekici göründü. Ama nasıl bir kurmaca? Gerçekleri hiç bozmadan, abartmadan, olayları ve mektupları konuşmaya dönüştürerek, konuya gerekli ayrıntıları katarak bir kurmaca... Kitabın en güç yanı Sabahattin Ali'nin öldürülmesi olacaktı. Giz perdesi sadece aralanmış, bu yolda çeşitli varsayımlar ortaya atılmış ama cinayetin nasıl işlendiği açıklanmamıştı. Ortada korkunç bir cinayet vardı. Çeşitli tanıkların sözleri ve yapılan araştırmalar Istrancalar'daki kaçırma olayının onu yok etmek için önceden tasarlandığını göstermiyordu. Yani Ankara'dan "vur emri" verilmiş değildi. Amaç her türlü şiddete başvurarak Sabahattin Ali'yi konuşturmaktı. Ama bu işi üstlenenler görevlerini çok aşarak canavarca davranışlarıyla, insanlık dışı ve düşmanlık duygularıyla onun canına kıydılar. Sonradan Karanlık Güç'ün koruması arkasına sığındılar. Devleti sanık durumunda bıraktılar. Karanlık Güç de katillere sahip çıktı. Bu da insanların devlete olan güvenini sarstı. Aradan bunca yıl geçti, hala o suçu işleyenlerin kimlikleri açıklanmadı. Sabahattin Ali olayı "Faili Meçhul" cinayetler dosyasına kaldırıldı. Nice yıldır bunca yazar, bunca politikacı "Bu iş artık aydınlansın!" diye bağırdılar. Karanlıklardan hiçbir ses gelmedi. En son CHP Milletvekili Mustafa Gazalcı'nın Meclis'e sunduğu öneri de güme gitti. Katiller çoktan öldü ama devlet hala nedensiz bir inatla onları koruyor. Ne korkunç bir olay! Olayın bir de şu yanı var: 1946-50 yılları dünyada Soğuk Savaş dönemidir. ABD bütün ülkelerde, Avrupa'da, Ortadoğu'da ve Uzak Doğu'da, Latin Amerika'da ve hatta Kara Afrika'da Sovyet etkisine ve komünizme karşı baraj oluşturmak ve her türlü sosyalist eğilimleri...

---