Büyük bir Türk Devleti olan Osmanlı İmparatorluğu, zaferlerle dolu olarak yaşadığı ve her seferden fetih müjdeleri gönderildiği, Yavuz Sultan Selim ve Kanuni Sultan Süleyman Saltanatfnda altın çağına ulaşan büyük ulus ve bir yüce devlettir. Viyana kuşatmasının arkasından gelişen olaylar ve yeni hükümdarların başarısız yönetimi ile 1910 yılına kadar gelinmiştir. Sonrası, İmparatorluğun adeta can çekiştiği yıllar olmuştur. Dünyaya insanlık dersi veren büyük devletler hasta adama yardım etmek, bir yudum su vermek yerine, onu bir an önce öldürmek ve bu bereketli bölgeyi paylaşmak istemişlerdir. Çeşitli politik oyunlar, ikili gizli anlaşmalar yaparak ve silahlanarak bu süreyi kısaltmak için çabalamışlardır.
Bağımsızlık çığlıkları atarak başlatılan isyanlarla, çete savaşlarıyla, suikastlar tertipleyerek ve yıllardır yönetiminde yaşadığı imparatorluğa ihanet ederek, adeta arkasından bıçaklayarak bu toprakları paylaşmak istemişlerdir. Belki diğer milletlerin bu kalkışına bir mana verilebilir ama Arnavutların bu isyanını anlamak mümkün değildir.
Balkan Savaşları’nda sadece cephede ölen ve yaralananlar acı çekmemiştir. Onların geride bıraktıkları analar, babalar, yavuklular ve kınalı kuzulardan haber bekleyen kardeşler, hepsi bu acıyı yaşamıştır. Bu savaşlarda her ailenin en az bir ferdi geri dönmemiştir.
Ders alınmadığı için tarih hep tekerrür etmiş ve etmeye devam ediyor. Bir kere daha, bu acıları okuyup tekrar yaşayarak, hatırlayarak ve zamanımızda gelişen olaylarla karşılaştırarak ders çıkarabiliriz.
Tekrar aynı acıları yaşamamak için.

---