Fransız yazınında, insanı kişi olarak yetkinliğe ulaştırma amacını güden çabalar XVII. yüzyıl sonlarında, toplum koşullarını birey için daha elverişli kılmaya, mutluluk ülküsünü bu yoldan gerçekleştirmeye yönelik etkin bir eyleme dönüşür. Usun saçtığı ışıkla toplumu aydınlatarak karanlıkları dağıtmayı amaçlayan bilime, doğaya ve ilerlemeye inanan yazar ve düşünürler eleştirici bir atılımla yeni türde bir yazın yaratırlar; usun egemenliği ilkesini geniş bir çevreye benimsetir, savundukları görüşlerle kamuoyunu derinden etkiler, geleneksel yapıyı temelinden sarsarlar. Gözüpek siyasal ve toplumsal önerilerde bulunarak 1789 Devrimi'nin düşünsel temelini oluştururlar. Ancak XVIII. yüzyıl Fransız yazınının tüm bildirisi burada noktalanmaz: Aydınlanma çağı doludizgin 89'a doğru yol alırken, usun salt nitelikli egemenliği, duyguların alevlenişiyle dengelenmeye başlar. Yeni tohumlar serpilir toprağa, yeni bir esin filizlenir: Fransız yazınında coşumculuğun (romantizmin), bir başka deyişle yeni bir çağın kapısı aralanmaktadır. Söz konusu oluşumun öyküsünü anlatan elinizdeki kitap, ilk biçimiyle 1972 yılında, bir Fransız yazını dizisinin üçüncü cildi olarak yayımlanmıştır. Ancak, yeni baskı için yapıtın çeşitli bölümleri gözden geçirilerek geliştirilmiş; ayrıca, yabancı kökenli kimi sözcük ve terimler, dilimizin gelişim doğrultusuna uygun olarak yerlerini Türkçe karşılıklarına bırakmıştır.

---