ÖRNEK BİR YÖNETİCİ
Haldun TANER
O yıllarda «Oyun» adlı bir tiyatro dergisi çıkarıyordum. Asaf Çiyiltepe ile ilk tanışıklığım o vesile ile oldu. Galatasaray’ı yeni bitirmiş zekî, nazik, dikkatli bir gençti. Dergilerde şiirleri çıkmakta idi. Tiyatroyu çok seviyordu. Bu konuda herkesten, her olanaktan bir şeyler öğrenmeye bakıyordu. O dönemde moda olan tiyatro kurslarına gidiyordu. Amatör tiyatro çalışmalarına katılıyordu. Ama hep arkada ve sessiz kalarak.
Hiç ön plana geçmek istemeyerek. Bundan özellikle kaçınarak. Tiyatronun sahne üstü ile, vitrini ile değil de, daha çok sahne arkası ile, mutfağı ile ilgilenerek. Bu saçları muntazam taralı, blezerli delikanlının yaşı gereği bazen heyecanlı çıkışlar yaptığı olmuyor değildi, ama genel olarak orta yaşlılara özgü bir ölçü, denge ve kendine egemen olma eğilimi onda daha o çağdan başlamıştı. Yuvarlak yüzü ve geniş omuzları ile enerjik, sağlıklı bir görünümü vardı. Bir başka özelliği de tiyatro sevgisini hep kendinden ilerde tuttuğu, tiyatroyu kendinden de çok sevdiği için, kibir böbür gibi engelleri bu alanda yolundan temizlemiş olması idi. Aslında vakarına çok düşkün bir insan olmakla birlikte bir şeyler öğrenmek söz konusu oldukta çok alçakgönüllü olabiliyordu. Özel tiyatrolarda ve Şehir Tiyatroları'nda yıllarca sahne âmirliği, rejisör yardımcılığı gibi ödevler yaptı. Sistemli, disiplinli ve yorulmak bilmez çalışması ile ve bir de kendini ortadan silme hassası ile herkesten ayrılıyordu. Yıllar yılı kulis tozu yuttu, sonra kalktı tiyatronun kâbesi saydığı Paris’e gitti...

---