* Osmanlının Son Kuşağı * 27 Nisan 2001 tarihli Hürriyet gazetesini okurken aynı sayfada yan yana yerleştirilmiş beş ölüm ilanı gördüm: Tataristan Kazan eşrafından ( ... ) Mahmut Alukay. Girit Eşrafından ( ... ) Muazzez Korukçu - Giritligil Meliha Sümer - Kavalalı Jorj Kevork Karagözyan - Em. Hv. Alb. Nejat Yüzer Hepsi de İstanbul'da yaşama veda etmiş ve burada defnedileceklermiş. Üçünün kökenleri açıklanmış. Ermeni vatandaşımızla subayınkiler de biraz derinine araştırılsa kim bilir belki de Doğu Anadolu ile Suriye ya da Libya'ya varılabilir. Ne zaman oralardan gelip İstanbullu olduklarını ise bilemiyoruz... Pek çoğumuz da öyle değil miyiz... ! Birkaç kuşak geçtikten sonra asıl kökenimizden bazen sadece bir isim kalıyor, bazen de bölük pörçük anılar... her kuşakla birlikte içerik ve kapsam değiştiren anılar. "Hükümetin ilk işi Osmanlı Commonwealth'ini canlandırmak için harekete geçmek olmalıdır." Özlemi -hem de böyle bir İngilizce sözcük kullanarak- gündeme getiren, seçimde küçük bir çoğunlukla da olsa birinci çıkan ve hükümeti kuran dinci partinin önde gelen polemikçilerinden biriydi. Tarihe karışmasının üzerinden 75 yıl geçmiş olan Osmanlı Devleti'nin yan yana yaşatmış olduğu 60'tan fazla dini ve etnik cemaatin tekrar aynı "eritme kazanına" girmeye gönüllü olacaklarını hayal edebiliyordu. Ne denir... ! Keçecizade İzzet Molla'yı anımsamaktan başka yapacak bir şey yok... Olay ünlüdür. Sultan İkinci Mahmut saltanat yıllarında (1808 - 1839) yakınlarından olan bu aydın kişiden de diğer birçoklarından olduğu gibi rapor istemiş. Orduları Edirne'ye kadar gelmiş olan Ruslar neredeyse İstanbul'a girmek üzereyken bir ültimatom verip bazı isteklerde bulunmuşlar. Nasıl bir yanıt verilmesi gerektiği konusunda fikrini soran padişaha o da bir layiha sunmuş. Bir gün diğer ileri gelenlerle birlikte sarayda konuyu görüşürlerken yanlarına, yaşamı boyunca haremin sorunlarından başka bir şeyle ilgilenmemiş olan Kızlar Ağası yaklaşmış. "Canım ne telaş ediyorsunuz, o balıkçıya tacı biz vermedik mi? Verdiğimiz gibi...

---