Mimarlıkta tasarım etkinliği ile tasarlanmış olanı anlama ve değerlendirmeye yönelik çabalar, bir başka deyişle mimarlık uygulamaları ile mimarlık eleştirisi genellikle iki ayrı ve bağımsız alan olarak algılanmaktadır. Mimarlık ortamında yapanlarla, yapılanlar üzerine yazanların / konuşanların sınırları özenle tanımlanmış özerk alanları vardır. Bu sınırlar bireysel örnekler bazında zorlansa da genellikle mimarları başkalarının üzerinden okur, başkaları üzerinden anlamaya çalışırız. Oysa tasarımın kendisi doğrudan bir anlama, değerlendirme ve eleştiri sürecidir ve eleştirel bir kültür tasarımın temeli ve itici gücüdür. Bu nedenle tasarlayanların tasarımlarına paralel olarak söz ve düşünce üretmeleri hem kendi tasarım ortamlarını hem de mimarlığın eleştirel kültür ortamını zenginleştirici bir zemin olarak algılanmalıdır. Benzer biçimde tasarlayanların diğerleri ve mimarlık ortamı üzerine söyledikleri de dayandıkları tasarım deneyim ve birikimi nedeni ile ayrıcalıklı bir değer barındırır, alternatif bir kategori oluşturur. Şevki Vanlı'nın bu çalışması da gerek yazarının konumu gerekse çalışmanın içeriği ve kapsamı nedeni ile Türkiye'de mimarlık yazını ve eleştirisi alanında ilk sayılacak bir deneme olarak algılanmalıdır...

---