Atalarımızın suya verdiği değer ve inşa ettikleri şaheser su yapıtlarıyla ne kadar övünsek azdır. Şüphesiz su mimarlığı tarihimiz zengindir ve bu konuyla ilgili mümtaz eserler verilmiştir. Su uygarlığımızın organizasyon boyutu ise, biraz daha derinlemesine incelenmesi gereken alandır. Bu çalışmanın konusu, sanayileşme çağmda, yeni kent ve toplum sorunlarının ortaya çıktığı bir dönemin İstanbul’a da sirayet eden, şehir su hizmeti modeliyle alakalıdır.
İstanbul’un Türklerin elinde bulunduğu beş buçuk asrı aşan süreyi, su hizmetinin yürütülmesindeki hukuki statüler bakımından, dört ana döneme ayırmanın mümkün olacağını düşünmekteyiz. Sondan başa doğru tersinden bir yolculukla bu dönemlendirmeyi şöyle yapmak gerekecektir; halen devam eden durumuyla 1982’den günümüze, yaklaşık otuz beş senelik İSKİ dönemi, yeni kurulan büyükşehir idareleriyle bütün ülkeye yaygınlaşmaktadır. Ülke nüfusunun büyük çoğunluğu su hizmetine bu sistemle muhatap olmaktadır. Bu 35 senelik uygulama da, sistemi değerlendirmek için yeterli bir süredir. Ancak çalışmamızın kapsamı dışında özgün bir araştırmaya konu olmalıdır. Ondan önceki devir, yaklaşık yarım asır (1932-1982) devam etmiş olan İstanbul Sular İdaresi (İSİ) dönemidir. Bu süreçte su isalesi belediyeye bağlı, tüzel kişiliğe sahip, özel kanunla kurulmuş özel bir idareye, kanalizasyon hizmeti, ayrı bir birim olarak Fen İşleri bünyesinde idare edilmekteydi. İSKİ’nin yetkileri mevcut olmadığından, ülkemizdeki çarpık kentleşmenin bir başka açıdan araştırılması anlamına da gelebilecek, İSİ dönemi tetkikatı araştırmacılara muntazırdır. 

---