Tahtakafa sofu, sevginin hayat olduğunu bilmez. Ardak aydın, sevgiyi günah sayar. Cemiyet şımarığı, sevgi ile bahar serçelerini ayırt etmez. Güneş kâinata, sevgi özlü insanlığa can verir. Sevgi sadece kadın değildir. İnsanı ulviliğe götüren ter temiz bir yoldur. Bir yürekte, çevresini ve daha ötelerini teşkil eden şeylere karşı sevgi yoksa, o yürek bir çürük dalaktır. Dermandan kesilmiş bostancı eşeğinde bile sahibine, dişisine, mavi göğe, yeşil ota, yampirileşmiş ahırına karşı bir sevgisi vardır. Sevginin ilki ana, sonu ölüm sevgisidir. Sevmeyenin siniri ipten, sevemeyenin siniri eskimiş çorap lastiğindendir. Sevmeyenden, sevemeyenden, sevgiyi suç sayandan hem korkmalı, hem uzaklaşmalı. Ne cinayet, ne salgın, cemiyete bunun kadar zararlı olamaz. Büyük sanat. büyük insan, büyük eser, büyük cemiyet. Sevgi olmasa bunlar olur mu? Sevgi, derinliği ölçüsüz bir ışıklı kuvvettir ki, eğilip bakılınca bütün hayat ve gök görülür. Tabiat ve insanlık şöyle dursun kurdun bile, yılanın bile, maymunun bile sevilecek bir tarafı vardır...

---